درخت حوزه‌های تخصصی

ایرانیان در سده های گذشته ، همه ساله با اجرای آیین ها و مراسم خاص و با برگزاری جشن های مختلف ، به خصوص در آغاز سال نو ، زندگی و جهان خویش را از نو ا حیا می کردند . در باور آنها ، آفرینش جهان ، همه ساله با فرا رسیدن نوروز و فصل نو ، تجدید می شود و این تکرار جاودان فعل خلقت که هر " سال نو " را به آغاز عصر جدید بدل می کرد ، در زندگی آنها روح نوشدگی و آغاز هستی می دمید . نوروز برای آنها ، نماد تجدید حیات ، نوشدگی و سامانمندی زندگی بود . اعمال و آیین هایی که آنها در روزهای آخر سال کهنه و روزهای اول سال نو انجام می دادند ، ...

در این مقاله سیر شکل گیری و تکوینی تئاتر کشورمان بازنمایی شده است. برای پیگیری آن چهار مرحله را در نظر گرفته ایم و معتقدیم که تئاتر کشورمان از این چهار مرحله گذر کرده و به افق های جدیدی دست یافته است. مرحله اول را از «برانگیختگی تا نوشکفتگی» عنوان بندی کردم که مرحله آغازین و طلیعه آشنایی ایرانیان با تئاتر جدید است. مرحله دوم را « از ناآزمودگی تا آزمودگی» نام نهادم که قصدم ناآزمودگی فنی و تکنیکی در نمایش جدید و بخصوص در نمایشنامه نویسی است که رفته رفته به آزمودگی می رسد. این دوره، دوره پر تلاطم مشروطه را در برمی گیرد که خود نیز نوعی ناآزمودگی سیاسی بود و ایرانیان در این زمینه سنتی نداشتند تا اینکه بتدریج به آزمودگی سیاسی دست یافتند. مرحله سوم را «از پذیرندگی تا پروردگی» نامیدم، چون صحنه نمایش ایران در این زمان بیشتر شگردها و فنون نمایش غرب را می پذیرد و به پرورش آنها در آثار و اجرای خود می پردازد. دوره ای است که پر از کوشندگی و در عین حال تجربه. این مرحله راه را برای مرحله چهارم یعنی « از پختگی، فرهیختگی» می گشاید و این مقوله مفصلی است و بحث در آن به مقاله دیگری احاله دادم. کلیدواژگان: درام ، مولیر،تئاتر، اپرت نویسی، هنرپیشگی، نظامنامه، نمایش های عمومی، درام منظوم، گروههای نمایشی