محترم نعمت طاوسی

برای بررسی ویژگی های روان سنجی فهرست شادکامی پمبرتون (هرواس و وازکز، 2013)، 677 (481 زن، 196 مرد) دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 به شیوه نمونه برداری مرحله ای انتخاب شدند و به فهرست شادکامی پمبرتون پاسخ دادند. با محاسبه همبستگی هر مادّه با نمره کل و تحلیل عاملی تأییدی مادّه های فهرست، مادّه ای حذف نشد. اعتبار فهرست از طریق همسانی درونی 90/0 و اعتبار بازآزمایی آن 92/0 به دست آمد. به منظور مطالعه روایی همگرای این فهرست، همبستگی آن با سیاهه شادکامی آکسفورد، مقیاس حرمت خود روزنبرگ و مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس لونسون و برای روایی واگرا همبستگی آن با سیاهه افسردگی بک و مقیاس نوروزگرایی سیاهه شخصیت آیزنک محاسبه شد. ضرایب روایی همگرا از 52/0 تا 83/0 و روایی واگرا از 72/0- تا 80/0- به دست آمد. نتایج تحلیل مؤلفه های اصلی و چرخش های واریماکس و ابلیمین منجر به استخراج یک عامل شد، که 47 درصد واریانس کل را تبیین کرد. ساختار تک عاملی فهرست تأیید شد و همه شاخص ها برازش خوبی را نشان داد. درمجموع، نتایج این پژوهش نشان می دهد که فهرست شادکامی پمبرتون ابزاری معتبر در نمونه دانشجویی است و می تواند در پژوهش های آتی سودمند باشد.

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای طرحواره های سازش نایافته اولیه در رابطه بین شخصیت با سرسختی بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور استان قم بود. 550 نفر به روش نمونهبرداری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و سیاهه رگه پنج عاملی شخصیت (کاستا و مک کری، 1985)، طرحواره های سازش نایافته اوّلیه (یانگ، 1990) و زمینه یاب دیدگاه های شخصی ( مؤسسه سرسختی، 1985) را تکمیل کردند. نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است و 23 درصد از واریانس طرحواره جدایی و طرد از طریق رگه های نوروزگرایی، برون گردی، گشودگی به تجربه، توافق جویی و وظیفه شناسی تبیین پذیر است. همچنین این رگه ها و طرحواره جدایی و طرد توانایی تبیین 30 درصد از واریانس سرسختی را داشتند. این نتایج نشان داد که طرحواره های سازش نایافته اولیه در رابطه با رگه های شخصیت و سرسختی نقش واسطه ای دارد. با توجه به یافته ها می توان بیان کرد که رگه های شخصیت و طرحواره های سازش نایافته اولیه نقش مهمی در پیش بینی سرسختی دانشجویان دارند.

مقیاس هسته ارزشیابی خود (جاج، ارز، بونو و تورسن، 2003) با 12 مادّه ارزشیابی های بنیادین افراد را در مورد خود می سنجد. این مقیاس در حدّ گسترده ای استفاده می شود و شواهد متعددی مبنی بر سودمندی آن در سنجش پیامدهای مختلف وجود دارد. پژوهش ها نشان می دهد که مقیاس هسته ارزشیابی های خود، رضایت شغلیو رضایت از زندگی (جاج، کلینگر و سایمون، ۲۰۱۰؛ جاج، ۲۰۰۹؛ بونو و جاج، 2003؛ چانگ، فریس، جانسون، روزن و تن، 2012؛ هایلمن و جوناس، 2010؛ هیرشی و هرمان، 2012؛ استامپ، ماک، هولشگر، جاج و مایر، 2010)، شادی و عاطفه مثبت (گاردنر و پیرس، 2010؛ ری، اکسترمرا و دورن، 2012؛ استامپ و دیگران، 2010)، ابعاد مثبت تصمیم گیری حرفه ای (دی فابیو، پالازسکی و بار   آن، 2012؛ کامون دورو، کاننو و سیاورا، 2012) و سطوح پایین تنیدگی ادراک شده (برونبرگ، 2008؛ لوریا و تورجمن، 2009)، کنش وری بهینه سلامت (هیلبرت، بریهلر، هایسر و زنگر، 2014؛ تاوسیس، نیکولا، سرداریس و جاج، 2007) و سطوح بالای تعادل در زندگی (گریسلیش، پروسک و کورندل، 2012) را به طور معناداری پیش بینی می کند. این مقیاس نه تنها با حوزه های روان شناسی سازمانی بلکه با روان شناسی سلامت، روان شناسی بالینی و کیفیت زندگی نیز مرتبط است. می توان این مقیاس را به صورت گروهی یا فردی اجرا کرد و محدودیت زمانی برای پاسخ دادن به آن وجود ندارد. به دلیل اهمیت هسته ارزشیابی های خود، مقیاس هسته ارزشیابی خود در نمونه هایی از فرهنگ های متفاوت به زبان های مختلف مانند اسپانیایی (جاج، ون ویاننو دپاتر، 2004)، هلندی (جاج و دیگران، 2004)، ایتالیایی (دی فابیو و بوسانی، 2009)، کره ای (هالت و یانگ، 2008)، فارسی (قاراتپه، 2011؛ نعمت طاوسی و اکبرزاده حوری، 1392؛ نعمت طاوسی و محمدعلی شریفی، 1396)، یونانی (تاوسیس و دیگران، 2007)، ژاپنی (پیکولو، جاج، تاکاهاشی، واتانیب و لاک، 2005) و آلمانی (آلبرشت، پاولوس، دیلشرت، دیلر و وانس، 2013؛ استامپ و دیگران، 2009؛ استامپ و دیگران، 2010؛ هایلمن و جوناس، 2010) ترجمه و ویژگی های روان سنجی آن تأیید شده است.

این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه ای سبک های مقابله در رابطه بین هسته ارزشیابی های خود و فرسودگی تحصیلی انجام شد. با استفاده از روش خوشه ای چندمرحله ای، 233 نفر از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در نیمسال تحصیلی دوم 95-94 انتخاب شدند و به مقیاس هسته ارزشیابی های خود (جاج، ارز، بونو و تورسن، 2003)، سیاهه فرسودگی تحصیلی (برسو، سالانوا و شوفلی، 2007) و فرم کوتاه سیاهه مقابله با شرایط تنیدگی زا (کالزبیک، ریجکان، هنگوون و دکر، 2002) پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مقابله مسئله محور و مقابله هیجان محور در ارتباط بین هسته ارزشیابی های خود و مؤلفه های فرسودگی تحصیلی نقش واسطه ای معنادار دارد اما مقابله اجتنابی نقش واسطه ای معنادار ندارد. نتایج نشان داد مقابله مسئله محور و مقابله هیجان محور در ارتباط بین هسته ارزشیابی های خود با خستگی هیجانی و بی علاقگی تحصیلی نقش واسطه ای منفی معنادار و با ناکارآمدی تحصیلی نقش واسطه ای مثبت معنادار دارد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان دریافت رگه های شخصیت به عنوان عامل فردی، تفاوت های افراد در سبک های مقابله و فرسودگی تحصیلی را پیش بینی می کند و درنتیجه آموزش سبک مقابله ای مناسب به دانشجویان، فرسودگی تحصیلی آنها را کاهش می دهد.

این پژوهش با هدف تعیین اعتبار، روایی و ساختار عاملی مقیاس هسته ارزشیابی خود (جاج، ارز، بونو و تورسن، 2003) در دانشجویان دانشگاه آزاد اجرا شد. 622 نفر دانشجو (198 مرد، 424 زن) با روش نمونه برداری چندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس هسته ارزشیابی خود (جاج و دیگران، 2003)، زمینه یاب دیدگاه های شخصی (مؤسسه سرسختی، 1985)، مقیاس حرمت خود (روزنبرگ، 1965)، مقیاس خودکارآمدی تعمیم یافته (جاج، لاک، دورهام و کلاگر، 1998)، مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس (لوینسون، 1981)، شاخص مقابله جوانان (مک کوبین، تامپسون و الور، 1996)، مقیاس نوروزگرایی سیاهه شخصیت آیزنک (آیزنک و آیزنک، 1968) و سیاهه افسردگی بک (بک و بک، 1972) پاسخ دادند. ساختار عاملی این مقیاس با روش تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی تعیین شد. یافته ها نشان داد که مقیاس هسته ارزشیابی خود همسانی درونی مناسب دارد. مقدار آلفای کرونباخ و اعتبار بازآزمایی دو هفته ای آن به ترتیب 867/0 و 818/0 به دست آمد. همبستگی مثبت معنادار مقیاس هسته ارزشیابی خود با زمینه یاب دیدگاه های شخصی، حرمت خود روزنبرگ، خودکارآمدی تعمیم یافته و شاخص مقابله جوانان نشان دهنده روایی همگرا و همبستگی منفی معنادار این مقیاس با مقیاس نوروزگرایی و سیاهه افسردگی حاکی از روایی واگرای این مقیاس بود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی بیانگر ساختار تک عاملی این مقیاس بود. یافته های پژوهش نشان می دهد که نسخه فارسی مقیاس هسته ارزشیابی خود ویژگی های روان سنجی مطلوب دارد

کیفیت زندگی حدی از کامیابی است که توسط افراد یا گروهی از مردم احساس می شود. از مؤلفه های اساسی پیش بین کیفیت زندگی، شخصیت است و کیفیت زندگی نیز با انگیزش تحصیلی در موقعیت های حرفه ای و آموزشگاهی رابطه متقابل دارد. هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی گرای انگیزش تحصیلی در رابطه بین خودارزنده سازی و کیفیت زندگی بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. 520 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی (278 دختر، 242 پسر) به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد مقیاس هسته ارزشیابی خود (جاج، ارز، بونو، تورسن، 2003)، فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 1996) و مقیاس انگیزش تحصیلی (والرند، بلیس، بریره و پلتییر، 1989) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد خودارزنده سازی با انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و کیفیت زندگی همبستگی مثبت معنادار (0/001> P ) و با بی انگیزشی همبستگی منفی معنادار (0/001> P ) دارد. کیفیت زندگی نیز با انگیزش بیرونی و بی انگیزشی همبستگی منفی معنادار (0/001> P ) داشت. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که انگیزش تحصیلی بین خودارزنده سازی و کیفیت زندگی نقش میانجی گر ایفا می کند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت خودارزنده سازی نقش تعیین کننده ای بر کیفیت زندگی و سلامت روانی دارد.

اسپکتور و جکس در سال 1998 اندازه های عوامل تنیدگی زای شغلی 1 (MJS) را تدوین کردند. این آزمون 20 مادّه دارد و سه حیطه اصلی تنیدگی شغلی را می سنجد. مقیاس تعارض بین فردی در محیط کار 2 (ICAWS)، با 4 مادّه به ارزشیابی تعارض های بین فردی در محل کار به عنوان مهم ترین منبع تنیدگی زای شغلی می پردازد. این تعارض ها از مخالفت تا حمله بدنی به همکاران متفاوت و به شکل آشکار (مانند بی ادبی با همکار) یا ناآشکار (مانند شایعه سازی در مورد همکار) است. مقیاس محدودیت های سازمانی 3 (OCS) با11مادّه ابزار ارزیابی محدودیت هایی است که با عملکرد شغلی تداخل دارد. محدودیت های موقعیتی متداول در سازمان ها شامل تجهیزات معیوب، اطلاعات نارسا یا مزاحمت های دیگران است. سیاهه بار کمّی کار 4 (QWI) با 5 مادّه مقدار یا کمّیت کار در حرفه را اندازه گیری می کند. این آزمون را می توان به صورت گروهی یا فردی اجرا کرد و محدودیت زمانی برای پاسخ دادن به آن وجود ندارد. ویژگی های روان سنجی اندازه های عوامل تنیدگی زای شغلی در نمونه هایی از فرهنگ های متفاوت با مشاغل مختلف (اسپکتور و جکس، 1998؛ اسپکتور، چن و اکونل، 2000؛ باکا و بازینسکا، 2016؛ فاکس، اسپکتور و مایلز، 2000؛ کوفی، داگدیل و تاترسال، 2004؛ مکیکانگس و کیننونن، 2003؛ نعمت طاوسی، 1389، 1392، 1393) تأیید شده است.

رضایت از زندگی، ارزیابی کلی کیفیت زندگی بر اساس ملاک های انتخاب شده است. افراد هنگامی سطوح بالای رضایت از زندگی را تجربه می کنند که شرایط زندگی آن ها با ملاک های تعیین شده از سوی خود، مطابقت داشته باشند. هدف این پژوهش تعیین اثر واسطه ای خوش بینی در رابطه بین هسته ارزشیابی خود و سخت کوشی با رضایت از زندگی بود. تعداد 240 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب (78 مرد، 162 زن) انتخاب شدند و به مقیاس هسته ارزشیابی خود (CSEs)، زمینه یاب دیدگاه های شخصی (PVS)، آزمون بازنگری شده جهت گیری زندگی (LOT-R) و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) پاسخ دادند. نتایج نشان داد همبستگی بین هسته ارزشیابی خود، سخت کوشی، خوش بینی و رضایت از زندگی معنادار است. افزون بر آن نتایج تحلیل مسیر آشکار ساخت که خوش بینی در رابطه بین هسته ارزشیابی خود و سخت کوشی با رضایت از زندگی نقش واسطه ای ایفا می کند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که رگه های شخصیت می توانند رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. نتایج این پژوهش می تواند در ارتقای کیفیت زندگی افراد و مداخله های روانشناختی سودمند باشد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه ترتیب تولد و هوش با تیپ های شخصیتی در دانشجویان دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. روش: پژوهش حاضر از نوع علی – مقایسه ای است و جامعه آماری متشکل از دانشجویان دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقطع دکترای عمومی داروسازی مشغول به تحصیل در سال 95-94 بودند. بدین منظور 275 دانشجو با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی چندمرحله ای از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده داروسازی انتخاب شدند و به مقیاس هوش کتل و پرسشنامه سنخ نمای مایرز- بریگز پاسخ دادند. یافته ها: پس از تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون تحلیل واریانس چند متغیری نتایج نشان داد که بین هوش و مؤلفه های سری ها، طبقه بندی، ماتریس ها و شرایط در بین افراد با ترتیب تولد متفاوت (فرزند اول، فرزند میانی، فرزند آخر و تک فرزند) تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین بین هوش و مؤلفه های آن، سری ها، طبقه بندی، ماتریس ها و شرایط در بین افراد با تیپ شخصیتی متفاوت (درون گرد و برون گرد) تفاوت معنادار وجود نداشت (05/0<P). نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که ترتیب تولد در هوش و تیپ های شخصیتی نقشی ندارد.

هدف پژوهش حاضرتعیین رابطه مسند مهارگری و خودکارآمدی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه دانش آموزان رشته علوم تجربی سال آخر دبیرستان های دخترانه و پسرانه دولتی بود که در سال تحصیلی 93-92 در تهران مشغول تحصیل بودند. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. با توجه به طرح پژوهش 200 نفر انتخاب و به مقیاس انگیزش تحصیلی (والرند و همکاران، 1989)، مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس (لوینسون، 1981)، و پرسشنامه خودکارآمدی تعمیم یافته (جاج و همکاران، 1998) پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند دو متغیر مسند مهارگری و خودکارآمدی توانایی تبیین 13 درصد از واریانس انگیزش درونی، 7 درصد از واریانس انگیزش بیرونی و 9 درصد از واریانس بی انگیزشی را دارند. در پایان، یافته ها بر مبنای اهمیت انگیزش تحصیلی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بحث قرار گرفت. 

در این پژوهش چگونگی شکل گیری عملیات زمانی در دوره راهنمایی شهر تهران بررسی شد. 1020 دانش آموز ) 510 دختر و 510 پسر( پایه های تحصیلی اول تا سوم راهنمایی از پنج منطقه اقتصادی- اجتماعی شهر تهران با روش نمونه برداری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و آزمون جا به جایی مایعات پیاژه )ترتیب توالی رویدادها و مدت زمان( در مورد آنها به اجرا درآمد. تحلیل داده ها نشان داد: 1( توانایی قضاوت کودکان در مورد مدت زمان و توالی وابسته به آن با افزایش سن به تدریج افزایش یافت اما هیچیک از آزمودنی های پژوهش به حد نصاب موفقیت ) 75 %( نرسیدند. 2( بین دو جنس تفاوت معناداری مشاهده نشد. 3( میانگین نمره های ترتیب توالی در مناطق غیرمرفه ) 9، 16 ( پایین تر از میانگین نمره های منطقه سه بود. 4( مقایسه نتایج کودکان ایرانی با همتاهای خارجی یک تأخیر قابل ملاحظه ای را نشان داد؛ تا پایان مرز سنی این تحقیق نه تنها مفهوم ترتیب توالی استقرار نمی یابد بلکه در گستره سنی مورد آزمایش، در اکتساب مفهوم مدت زمان نیز کی روند تحولی ناچیز مشهود است. با توجه به عدم وجود تفاوت های زیربنایی، می توان این یافته ها را به موانع موجود در راه تجربه های ارتجالی و تفویض های اجتماعی در آموزش رسمی نسبت داد.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر واسطه ای هسته ارزشیابی های خود در ارتباط بین عوامل تنیدگی زای شغلی (تعارض بین فردی، محدودیت های سازمانی، بار کمّی کار) با فشار شغلی و بهزیستی عاطفی بود. برمبنای یک طرح همبستگی، 228 نفر (45 مرد، 183زن) از کارشناسان دانشگاه آزاد اسلامی اندازه های عوامل تنیدگی زای حرفه ای (MJS؛ اسپکتور و جکس، 1998) شامل مقیاس تعارض بین فردی در محیط کار، مقیاس محدودیت های سازمانی، سیاهه بار کمّی کار و سیاهه نشانه های جسمانی، و همچنین مقیاس بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل (JAWS؛ ون کتویک و دیگران، 2000) و مقیاس های هسته ارزشیابی های خود شامل مقیاس حرمت خود روزنبرگ (1965)، مقیاس خودکارآمدی تعمیم یافته (GSES؛ جاج و دیگران، 1998)، مقیاس نوروزگرایی سیاهه شخصیت آیزنک (آیزنک و آیزنک، 1968) و مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس (IPC؛ لوینسون، 1981) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان دادند تعارض بین فردی و محدودیت های سازمانی بر فشار شغلی به طور مثبت و محدودیت های سازمانی بر بهزیستی عاطفی به طور منفی تأثیر می گذارند. افزون بر آن، هسته ارزشیابی های خود در رابطه بینعوامل تنیدگی زای شغلی با فشار شغلی و بهزیستی عاطفی نقش واسطه ای معنادار دارد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت ارزیابی عوامل تنیدگی زای شغلی و پیامدهای آن زیر نفوذ هسته ارزشیابی های خود قرار دارد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش رگه های هسته ارزشیابی های خود در شیوه مقابله فرد با موقعیت های استرس زا شکل گرفته است. 217 دانشجو (81 مرد، 136 زن) از سه دانشکده دانشگاه آزاد اسلامی انتخاب شدند و به مقیاس های هسته ارزشیابی های خود (CSEs) شامل مقیاس های حرمت خود روزنبرگ، مقیاس خودکارآمدی تعمیم یافته، مقیاس نورزگرایی سیاهه شخصیت آیسنک، مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس و هم چنین پرسشنامه راه های مقابله (WOCQ) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند بین سه رگه حرمت خود، خودکارآمدی تعمیم یافته و مسند مهارگری با مقابله مساله محور و بین نورزگرایی و مقابله هیجان محور همبستگی مثبت معنادار وجود دارد. جستجوی حمایت اجتماعی نیز با حرمت خود و خودکارآمدی تعمیم یافته همبستگی مثبت داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان دادند که حرمت خود، خودکارآمدی تعمیم یافته و مسند مهارگری، مقابله مساله محور و نورزگرایی، مقابله هیجان محور را به طور معنادار پیش بینی می کنند. افزون بر آن، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کردند حرمت خود و خودکارآمدی تعمیم یافته، مقابله جستجوی حمایت اجتماعی را به طور معنادار پیش بینی می کنند. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان به این نتیجه دست یافت که شخصیت در مواجهه افراد با عوامل استرس زای مختلف، روی ارزیابی ها و واکنش های آن ها نسبت به موقعیت های استرس زا و اثربخشی کوشش های مقابله ای تاثیر می گذارد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان به این نتیجه دست یافت که هسته ارزشیابی های خود بر شیوه های ارزیابی فرد از موقعیت استرس زا، فراوانی مواجهه با عوامل استرس زا و عوامل استرس زای تجربه شده اثر می گذارد . به نظر می رسد هسته ارزشیابی های خود در تعیین پاسخ های مقابله ای، و رگه ها و مقابله نیز متقابلا در تعیین پیامدها اثرگذار هستند.

هدف این پژوهش تعیین نقش عوامل تنیدگی زای حرفه ای در پیش بینی نشانه های جسمـانی ناشی از فشار شغلی و بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل بود. بـر مبنای یک طرح همبستگی، 100 نفر از کارکنان دانشـگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنـوب از 5 حوزه معاونت انتخاب شدند و به اندازه های عوامل تنیدگی زای شغلی (اسپکتور و جکس، 1998) که شـامل مقیاس تعـارض بین فردی در محیط کار، مقیاس محدودیتهای سازمان، فهرست بار کمی کار و فهرسـت نشانه های جسمانی است و مقیاس بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل (JAWS؛ ون کتویک، فاکس، اسپکتور و کلووی، 2000) پاسخ دادند. نتایج نشـان دادنـد که بین تعارض بین فردی در محیط کار و محدودیتهای سازمانی با نشانه های جسمانی همبستگی مثبت معنادار و بین تعارض بین فردی در محیط کار و محدودیتهای سازمانی با بهزیستی عاطفی ناشی از شغل همبستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گـام به گام نیز آشکار کردند که در مجموع دو متغیر تعارض بین فردی در محیط کار و محدودیتهای سازمانی 8/18 درصد واریانس نشانه های جسمانی ناشی از فشار شغلی و 7/24 درصـد واریانس نشانه های بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل را تبیین می کنند. نتایج براساس مکانیزمهای زیربنایی عوامل تنیدگی زا در چهارچـوب الگوی مهار فرایند تنیدگی حرفه ای تفسیر شدند.