حلیمه بینائیان

گردشگری خلاق به عنوان جزئی از صنعت عظیم گردشگری، می تواند نقش عمده ای در توانمندسازی مردم محلی و تنوع بخشی به رشد اقتصادی و همچنین خلق فرصت های شغلی جدید در فضاهای روستایی در ارتباط با کارآفرینی پایدار روستایی و سایر بخش های اقتصادی ایفا کند؛ از این رو پژوهش حاضر به بررسی اثرات گردشگری خلاق بر توسعه کارآفرینی پایدار می پردازد. پژوهش حاضر از نوع کمّی بوده و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، خانوارهای روستاهای شهرستان دامغان به تعداد 30296 خانوار می باشد. برای محاسبه حجم نمونه در بین خانوارها، با استفاده از فرمول کوکران تعداد 291 نمونه انتخاب گردید. روش های آماری در این پژوهش با استفاده از تحلیل همبستگی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار «SPSS» انجام شده است. علاوه بر این به دلیل نرمال نبودن داده ها، از مدل معادلات ساختاری ( SEM) با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی از نرم افزار ( SMART PLS 4 ) استفاده شد. نتایج آزمون آماری همبستگی «کندال توبی» نشان می دهد که بین گردشگری خلاق و توسعه کارآفرینی پایدار روستایی با میزان (664/0) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد به این معنی که هرچه گردشگری خلاق افزایش یابد، توسعه کارآفرینی پایدار نیز افزایش می یابد. همچنین نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان می دهد که گردشگری خلاق با مقدار  T (581/10) و مقدار ضریب مسیر (641/0) بر کارآفرینی پایدار روستایی تأثیر مثبتی دارند. علاوه بر این  نتایج مدل رگرسیونی گام به گام نشان می دهد که به طور کلی، گردشگری خلاق تأثیر مثبت و معناداری بر کارآفرینی پایدار دارد به طوری که متغیّر صنایع دستی با (684/0) بیشترین تأثیر و  اطلاع رسانی و تبلیغات با (116/0) کمترین تأثیر را بر توسعه کارآفرینی پایدار داشته است. این پژوهش با پر کردن خلأ مطالعاتی در زمینه ارتباط تجربی بین گردشگری خلاق و کارآفرینی پایدار در نواحی روستایی، ارزش افزوده ای به ادبیات توسعه روستایی و گردشگری می افزاید. همچنین یافته ها می تواند به عنوان مبنایی برای سیاست گذاری در حوزه توسعه گردشگری خلاق، برنامه ریزی کارآفرینی و توانمندسازی جوامع محلی مورد استفاده قرار گیرد.