بهاره آقاجانی

با پیشرفت زندگی بشر در حوزه های مختلف، گاه شاهد افزایش دشواری های زندگی می شویم. دشواری هایی که برخی بسیار پیچیده هستند و انسان امروزی خود را در حل آنان ناتوان می بیند. در چنین لحظات دشواری است که ندایی ما را به سمت خود می خواند و پیامی آرام بخش را به ما گوشزد می کند: (مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ، پروردگارت تو را رها نکرده) (سوره ضحی، آیه 3) و این کاملا صحیح است که خداوند و معصومین (ع) ما را به حال خود وانگذاشته و گنجینه ای سرشار از نکات مهم و طلایی برای داشتن یک زندگی آرام و سرشار از سلامت جسمی و روانی برایمان به یادگار گذاشته اند. مهم ترین و کلیدی ترین گنجینه برای برای هدایت به سمت الله و رفع بلایا قرآن و سپس ادعیه معصومین (ع) هستند. یکی از این ادعیه ها سخنان و دعاهای امام عزیز و بزرگوار سجاد (ع) در صحیفه سجادیه است. این کتاب بسیار غنی و مانند نوری در اعماق تاریکی به فریاد انسان بی تاب قرن حاضر می رسد. دعای هفتم صحیفه سجادیه دارای ظرفیتی فوق العاده در زمینه عوامل روان شناختی است. این دعای دلنشین می تواند برای انسان های نا امید اکسیری شفابخش باشد. با توجه به موارد ذکر شده، پژوهش حاضر به دنبال کشف و بررسی عوامل روان شناختی دعای هفتم صحیفه سجادیه با تکیه بر قرآن است. برای هرکدام از این عوامل شاهد و مثالی از آیات قرآن ذکر می شود. این عوامل به 4 دسته تقسیم می شوند که عبارت اند از: 1. عوامل شناختی خداوند، توجه به قدرت خداوند 2. عوامل عاطفی: ا. 3. عوامل انگیزشی 4. عوامل رفتاری