افسانه نژادغنی

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درس تربیت بدنی در مدارس پویا بر توسعه شایستگی جسمانی دانش آموزان 9ساله در مقایسه با رویکرد آموزش تربیت بدنی در مدارس سنتی بودجامعه آماری پژوهش، همه دانش آموزان 9ساله شهرستان زاهدان بودند که به طور تصادفی 65 نفر دانش آموز از دو مدرسه پویا (31 نفر) و مدرسه سنتی (34 نفر) انتخاب شدند. در مرحله اول از همه دانش آموزان شرکت کننده آزمون چابکی و مهارت های حرکتی کانادایی و آزمون استقامت هوازی گرفته شد و سطح فعالیت بدنی آن ها با گام شمار محاسبه و ثبت شد. سپس گروه مدارس پویا در یک دوره مداخله سه ماهه در محیط غنی شده و 24 جلسه ای در ﻓﻌﺎﻟیﺖ ﻫﺎی درس تربیت بدنی (کتاب دست نامه دوره اول ابتدایی و بخش حیطه دانشی و نگرشی کتاب راهنمای تدریس تربیت بدنی) ﺷﺮکﺖ کﺮدند. دانش آموزان گروه کنترل نیز در دوره تربیت بدنی به روش سنتی شرکت کردند. پس از پایان دوره مداخله ای از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی و آنالیز کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که کلاس درس تربیت بدنی مدارس پویا در مقایسه با مدارس سنتی منجر به افزایش سطح فعالیت بدنی روزانه دانش آموزان (آزمون گام شمار) شد، اما تفاوت معناداری در آزمون چابکی مهارت های حرکتی کانادایی (CAMSA) و استقامت هوازی (PACER) مشاهده نشد؛ بنابراین مدارس پویا می توانند به سیاست گذاران و برنامه ریزان کلاس درس تربیت بدنی و ارتقای سطح فعالیت بدنی کودکان در مدارس یاری رسانند.