محمد گنجه امینه

ثبات و تقویت مطلوب ناحیه ی مرکزی به عنوان پل ارتباطی، در انتقال مؤثر نیروی تولیدشده و عملکرد بیومکانیکی کارآمد در ورزش پارکور مهم است. این پژوهش با هدف بررسی میزان تأثیر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر بهبود عملکرد جسمانی ورزشکاران پارکور انجام شد. در این مطالعه، 32 نفر با حداقل سابقه دو سال ورزش منظم پارکور، به صورت دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی برنامه تمرینی ثبات مرکزی با استفاده از توپ سوئیسی را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه اجرا کرد. برای سنجش عملکرد جسمانی ورزشکاران از دینامومتر به منظور سنجش قدرت عضلات پشتی، تست های میدانی پروتکل مک گیل (کرانچ، پلانک، پلانک راست، پلانک چپ، سورنسن) برای ارزیابی استقامت عضلات مرکزی و از دستگاه اسکن کف پا به منظور بررسی تغییرات مرکز فشار در تعادل دو پا و یک پا، با پای برتر و غیربرتر استفاده شد. آزمون شاپیرو-ویلک توزیع طبیعی داده ها را نشان داد و نتایج آزمون تی مستقل نشان دهنده اثر معنادار دوره تمرینی بر متغیرهای استقامت و قدرت عضلانی گروه تجربی بود (05/0P≤). در بررسی تعادل دو گروه، میزان مساحت نوسان فشار تست تعادل دو پا و همچنین مسافت طی شده مرکز فشار پای برتر گروه تجربی به طور معناداری تغییر یافت (05/0P≤). براساس تحقیق حاضر می توان انتظار داشت که افزایش ثبات عضلات مرکزی سبب انتقال مؤثرتر نیرو می شود؛ درنتیجه روشی قابل اعتماد برای اثربخشی تمرینات مختلف در جهت ارتقای سطح عملکرد جسمانی ورزشکاران پارکور است.