مهربان پارسا

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فعالیت بدنی با سلامت اجتماعی در بین مردم شهر تالش انجام شده است.روش شناسی: در این پژوهش که به روش پیمایش انجام شد، 380 نفر از ساکنان شهر تالش به شیوه نمونه گیری خوشه ای متناسب (PPS) انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس فعالیت بدنی از سبک زندگی سلامت محور و سلامت اجتماعی کییز (1998) بود. اعتبار ابزار به شیوه محتوایی و صوری تایید شد و ضریب آلفای کرونباخ به مقدار 75/0، نشانگر مطلوبیت پایایی ابزار پژوهش بود.یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین سلامت اجتماعی به طور معنی داری در بین مردان (08/38) بیشتر از زنان (58/36) و در بین افراد متأهل (53/37) بیشتر از افراد مجرد (35/37) بود (05/0 ≤ P). نمرات فعالیت بدنی در مردان (37/9 = Mو 101/2 =SD) به طور معنی داری بیشتر از زنان با (86/8 = Mو 855/1=SD) بود (05/0 ≤ P). بین فعالیت بدنی و سلامت اجتماعی و ابعاد آن رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت؛ به طوریکه با بیشتر شدن میزان فعالیت بدنی میزان سلامت اجتماعی و ابعاد آن نیز افزایش می یابد.نتیجه گیری: مطابق با یافته های این تحقیق می توان ادعا نمود که ترویج، تقویت و توسعه فعالیت بدنی افراد جامعه به سلامت اجتماعی بیشتر آن ها و در نتیجه جامعه ای سالم و بهنجار منجر خواهد شد.