کاظم قبادی عنصرودی

اصل و اساس صنعت های ورزش مانند فوتبال به استعدادیابی بازیکنان حرفه ای مرتبط است و برای کشف استعدادهای ناب فوتبالی نیازمند شناسایی و تعیین عوامل مؤثر بر آن است. به بیانی دیگر، استعدادیابی در سایه متغیرهایی همچون توانمندی های مدیران و عملکرد مربیان ورزشی امکان پذیر است. ازاین رو، تحقیق حاضر به بررسی نقش مدیران ورزشی و عملکرد مربیان در توسعه استعدادیابی فوتبال ایران می پردازد. روش پژوهش توصیفی و از نظر هدف پیمایشی است. جامعه آماری شامل مربیان فدراسیون فوتبال ایران دارای مدرک مربیگریA وB آسیا به تعداد 3786 نفر بود که از این تعداد 346 نفر از طریق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش نقش مدیران ورزشی در استعدادیابی فوتبال ایران از پرسشنامه محقق ساخته و برای بررسی عملکرد مربیان از پرسشنامه جووت و میک (2000) و به منظور ارزیابی عملکرد مربیان فوتبال از پرسشنامه روحانی و همکاران (1392) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی با استفاده از نرم افزارهای spss و Amosاستفاده شد. براساس نتایج تحلیل عاملی، مقدار ضریب تبیین (R2) عملکرد مربیان 638/0 و مدیران ورزشی در استعدادیابی فوتبال 571/0 برآورد شده است و عامل های «فنی و آموزشی» به مقدار 615/0 و «نظارت و ارزیابی در مرحله اجرا» به عنوان مؤثرترین عوامل در استعدادیابی فوتبال تعیین شد. به طور کلی نتایج نشان داد که مدیریت مدیران در استعدادیابی باید در راستای توسعه صنعت ورزش و به صورت اهداف بلندمدت باشد، همچنین مربیان استعدادیابی باید همه ابعاد اجتماعی، اخلاقی و تخصصی استعدادیابی فوتبال را رعایت کنند.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر ورزش بر سرمایه اجتماعی کارگران کارخانجات منتخب تبریز به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کارگران این کارخانه ها به تعداد 960 نفر و بر اساس فرمول کوکران 274 نفر که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها در مورد متغیر سرمایه اجتماعی و میزان فعالیت بدنی از پرسشنامه محقق ساخته با ضریب پایائی 81/0 در قالب لیکرتی 5 گزینه ای استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید. برای توصیف متغیر های کیفی به محاسبه درصد و توزیع فراوانی و برای توصیف متغیرهای کمی به محاسبه شاخص های مرکزی و پراکندگی اقدام شده است. در ارتباط با آمار استنباطی و آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و رگرسیون چندگانه استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان داد میانگین سرمایه اجتماعی کارگران در حد پایینی است و همچنین همبستگی معنادار، مثبت و مستقیمی بین اعتماد اجتماعی، حمایت اجتماعی و در کل سرمایه اجتماعی با میزان فعالیت های ورزشی وجود دارد. یعنی افرادی که برنامه زمانی منظمی برای ورزش اختصاص می دهند، از سرمایه اجتماعی بالایی برخوردارند.