علیرضا نجات بخش آزادانی

پاره ای از آیات قرآن به دلیل پیچیدگی های ادبی و معنایی همواره محل تأمل اندیشمندان اسلامی بوده اند و نظراتی متعدد را نسبت به آن ارائه کرده اند. گوناگونی دیدگاه ایشان درباره دشواری های دستوری برخی از واژگان قرآن بستری را فراهم کرده است تا تعدادی از پژوهش های پژوهشگران غربی که در سده های گذشته در رابطه با قرآن و زبان قرآن پدید آمده اند بر آن دشواری ها تمرکز یابند. جان برتون از جمله مستشرقان قرآن پژوهی است که با تدوین مقاله ای با عنوان «اشتباهات نحوی قرآن» در مواجهه با برخی از واژگان دشوار متن قرآن آن ها را از اشتباهات زبانی پیامبر برمی شمارد. وی استناد به اخباری که بر اساس آن ها دشواری های نحوی برخی از آیات قرآن از جمله آیات 177 سوره بقره، 162 سوره نساء، 69 سوره مائده و 64 سوره طه ناشی از خطای کاتبان وحی برشمرده شده اند را رد کرده است و این به اصطلاح خطاهای زبانی را به صادرکننده آیات یعنی شخص پیامبر اکرم (ص) منتسب می داند. این نوشتار بر آن است تا با روش توصیفی - تحلیلی رویکرد جان برتون را هم از نظر محتوا و هم از نظر ساختار بررسی و در نهایت یادآور کند که دیدگاه او از عدم توجه به تاریخ تدوین دانش های زبانی پس از تدوین مصحف و بی توجهی به مصدر قرائت ها و آرای نحویان شکل گرفته است.

James Bellamy is one of the contemporary Orientalists in Quranic studies who, considering the Qur'an as a historical text, attempts to recognize some problematic Quranic phrases and suggests their corrections by using the textual criticism method. Analyzing the textual difficulties of the Qur'an, he points out that the Holy Prophet did not cause these errors, but based on some traditions, he believes that the scribes of revelation made mistakes while copying the text of the Qur'an. Referring to twelve of these mistakes, he tries to indicate that the scribes might have made mistakes in every period, and by exemplifying such cases, he proposes their corrections. This article intends to critically analyze the first six proposed corrections of James Bellamy's article entitled "Some Proposed Emendations to the Text of the Koran" published in 1993. A serious critique of Bellamy's view is the neglect of frequency in the written quotation of the Quranic text and the dominance of reading over writing. Furthermore, many of his inscriptional claims are inconsistent with ancient manuscripts of the Qur'an dating back to the early centuries of Islam.