علی اصغر مهرپور

هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه رویکردهای انتخاب و بکارگیری معلّمان تربیت بدنی و ورزش در ایران با کشورهای آمریکا، انگلستان، ژاپن، مالزی بود. تحقیق از نوع کیفی-کاربردی و مبتنی بر رویکرد تطبیقی است. سطح مکانی تطبیق، کشورهای آمریکا، انگلیس، ژاپن، مالزی و ایران است که به شکل هدفمند انتخاب شده اند. داده ها از طریق اسناد کتابخانه ای، جستجو در شبکه های جهانی، گزارش ها و مقاله های علمی جمع آوری و در چهارچوب الگوی بِرِدی، توصیف، تفسیر، هم جوار و مقایسه گردیده است. نتایج نشان داد در کشورهای آمریکا، انگلیس، ژاپن و مالزی مسئول آماده سازی معلّمان تازه کار تربیت بدنی و ورزش، کالج ها، دانشگاه ها، مراکز آموزشی و نهادهای اجتماعی و خصوصی هستند، در حالی که در ایران این مسئولیت در انحصار دانشگاه فرهنگیان است. کسب گواهی صلاحیت تدریس تربیت بدنی و ورزش در کشورهای منتخب بجز ایران الزامی است. دانشجو معلّمان ایرانی، با شروع تحصیل متعهّد به خدمت اند و به استخدام دولت در می آیند در حالی که در دیگر کشورهای مورد مقایسه، چنین نیست. وضعیت حقوق و دستمزد معلّمان در کشورهای آمریکا، انگلیس، ژاپن و مالزی از سایر کارمندان دولت مناسب تر است، در حالی که در ایران، از شرایط مناسبی برخوردار نیست. در مجموع معلّمان ایرانی در حوزه حقوق و دستمزد، با چالش ها و مشکلات اساسی مواجه هستند. تدوین مسیرهای متفاوت آموزش معلّم تازه کار تربیت بدنی، تبیین فراشدهای اعطاءِ گواهی صلاحیت تدریس، توجّه بیشتر به مهارت های تدریس در شرایط واقعی و ارزیابی ها، ارتقاءِ تسهیلات سخت افزاری و نرم افزاری نومعلّمان، ترمیم وضعیت اقتصادی و معیشتی معلّمان و انتفاع از ویژگیِ استخدام دائم معلّمان و شرایط شبانه روزی دوره های دانشگاه فرهنگیان به مثابه یک فرصت ازجمله راهکارهای پیشنهادی است.

هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه فرایندهای آماده سازی معلمان تازه کار تربیت بدنی در کشورهای آمریکا، انگلیس، ژاپن، مالزی و ایران بود. این پژوهش از نوع کیفی-کاربردی و با رویکرد تطبیقی است. سطح مکانی تطبیق، کشورهای آمریکا، انگلیس، ژاپن، مالزی و ایران است که به شکل هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق اسناد کتابخانه ای، جست وجو در شبکه های جهانی، گزارش ها و مقاله های علمی جمع آوری و در چارچوب الگوی بِری دِی، توصیف، تفسیر، همجوار و مقایسه شده است. یافته ها نشان داد مسیرهای ورود به دوره های آماده سازی معلمان تازه کار تربیت بدنی در ایران محدود است و به طور کامل متمرکز اداره می شود. درحالی که در سایر کشورهای تحت بررسی از تنوع و انعطاف پذیری قابل قبولی برخوردار است و به صورت نیمه متمرکز یا غیرمتمرکز اداره می شود. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که در آماده سازی نوین معلمی، مهارت ها و آموزش های نظری، کمتر راهگشای حرفه ای معلمان تازه کار تربیت بدنی است، ازاین رو به جای تأکید بر محتوا، فنون تدریس و دانش حرفه ای، توسعه تجارب حرفه ای مهم تر به نظر می رسد.