ملوک طهماسبی

توانایی ها و مهارت های گفتاری بخش با ارزشی از کارکرد شناختی و رفتاری کودکان است. افزایش این توانایی ها و مهارت ها عامل تعیین کننده ای در تحول روانی-اجتماعی و آینده اجتماعی آن ها است. تاکنون قصه گویی همچون یکی از مداخلات کارآمد در افزایش مهارت های مختلف کودکان گزارش شده است. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر قصه گویی مربیان و والدین بر هوش کلامی، ادبیات لغوی کودکان انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی بود و با اجرای پیش آزمون و پس آزمون برای یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل انجام گرفت. جامعه هدف این پژوهش کودکان مهدکودکی اصفهان در سال 1398 بود. نمونه شرکت کننده 30 نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه 15 نفری آزمایشی و کنترل جایگزین شدند ابزار گردآوری داده های این پژوهش زیرمق یاس کلامی از سنجه هوش پیش دبس تانی وکسلر- ویرایش چهارم (WPPSI-R by Wechsler,2012) بود. اعضای گروه آزمایش طی چهار هفته در هشت جلسه 45 دقیقه ای قصه گویی مربیان و والدین شرکت کردند و اعضای گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با به کارگیری نرم افزار spss و روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی دربرگیرنده تحلیل کوواریانس، آزمون لامبدای ویلکز و آزمون ام باکس تحلیل شد. یافته ها نشانگر اثربخشی قصه گویی مربیان و والدین بر هوش کلامی و ادبیات لغوی کودکان بود. با توجه به یافته های این پژوهش مداخله روان شناختی قصه گویی مربیان و والدین می تواند به عنوان روشی کارآمد جهت افزایش جذابیت های آموزشی و بهبود روند تحول شناختی و رفتاری کودکان مهدکودکی به کاربرده شود.