هانیه مقدم

به تازگی مفهوم جدیدی به نام ذهن آگاهی در مطالعات آموزشی راه یافته است. این مفهوم به عنوان آگاهی خود-رهبرانه و بدون قضاوت فرد از تجربیات حسی و شناختی فعلی خود توصیف می شود. مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین نگرش مثبت، ذهن آگاهی و تفکر تاملی در میان زبان آموزان ایرانی میپردازد. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۵۴ زبان اموز زبان انگلیسی بودند و به عنوان ابزار پژوهشی، از سه پرسش نامه استفاده شد: 1) مقیاس ذهن آگاهی لنگر 2) پرسش نامه تفکرتاملی 3) مقیاس نگرش مثبت . چهارده گویه مربوط به مقیاس ذهن آگاهی سه عامل شامل تلاش برای کشف جدید ، تولید نوآوری و مشارکت را ارزیابی می کند. ، پرسش نامه تفکر تاملی مشتمل بر شانزده گویه است که چهار نوع مختلف از تفکر تاملی - فعالیت معمول ، فهم ، تامل و تفکر انتقادی - را ارزیابی می کنند. مقیاس هشت موردی از مثبت نگری برای اندازه گیری نگرش مثبت استفاده شد . برای بررسی رابطه ذهن اگاهی، نگرش مثبت و تفکر تاملی زبان اموزان ، از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان دادند که نگرش مثبت به طور قابل توجه و مثبتی، ذهن آگاهی را افزایش می دهد و با یکی از سه زیرشاخه های ذهن آگاهی، یعنی خلق نوآوری، بالاترین همبستگی را نشان داد. فهم، تأمل و تأمل انتقادی از میان چهار ویژگی تفکر تاملی ، همگی به طور معناداری با بالاترین تأثیر بر تأمل توسط ذهن اگاهی پیش بینی شدند. علاوه بر این، سازه دوم ذهن اگاهی، جستجوی نوآوری، با درون نگری مرتبط شناخته شد.