زهره خسروی پور

هدف: هدف پژوهش حاضر طراحی و ارائه یک چهارچوب مفهومی از شاخص های دیپلماسی اقتصادی در ورزش ایران بود.روش شناسی: این پژوهش از منظر هدف، کاربردی بوده و با استفاده از روش تحقیق کیفی مبتنی بر روش تحلیل تماتیک انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، صاحب نظران (اساتید، کارشناسان و خبرگان اقتصاد و مدیریت ورزشی) در زمینه اقتصاد ورزش بودند که با بهره گیری از روش نمونه گیری تئوریک و اشباع نظری (شامل 16نفر) انتخاب شده اند و با آن ها مصاحبه به عمل آمده است. روایی ابزار پژوهش (مصاحبه)، توسط مصاحبه شوندگان و سپس اساتید متخصص، مورد بررسی قرار گرفت و تأیید شد و برای سنجش پایایی از روش توافق درون موضوعی استفاده شد که مطابق این روش مقدار پایایی برابر با 83/0 بود.یافته ها: بر اساس تحلیل مضمون موضوعی عوامل مختلفی بر شکل گیری دیپلماسی اقتصادی ورزش ایران تاثیرگذار هستند. این عوامل در قالب 4 مقوله اصلی دسته بندی شدند، مقوله ها شامل: بسترسازی اقتصادی، تحرکات اقتصادی، سیاست بین الملل و تعاملات اقتصادی می باشند.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش می تواند خلاء موجود در ارتباط با عدم شناسایی شاخص های دیپلماسی اقتصادی در ورزش ایران را پر نموده و تعریف مشترکی از مفهوم دیپلماسی اقتصادی در ورزش را هم در حوزه علمی و هم اجرایی ارائه نماید.

استارت آپ ها با چالش های بسیاری روبه رو هستند. توانایی تأمین مالی یکی از مهم ترین این چالش ها است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تأمین مالی استارت آپ های ورزشی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش همه صاحب نظران استارت آپ های ورزشی و تأمین مالی در ورزش بودند. تعداد نمونه 221 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روایی پرسشنامه با استفاده از روش روایی تحلیل محتوا و پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد. برای شناسایی عامل ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از روش تحلیل مسیر در نرم افزار مدل سازی معادلات ساختاری پی.ال.اس. استفاده شد. نتایج نشان داد که ظرفیت های بازار استارت آپ ها و شبکه حمایت محیطی آن ها بر عملکرد تأمین مالی استارت آپ ها تأثیر معنا دار داشتند. قابلیت های کسب وکاری استارت آپ ها بر کارایی مدیریت مالی آن ها و کارایی مدیریت مالی استارت آپ ها بر عملکرد تأمین مالی آن ها تأثیر معنا دار داشتند، اما ظرفیت های بازار استارت آپ ها و شبکه حمایت محیطی آن ها بر کارایی مدیریت مالی تأثیر معنادار نداشت؛ درحالی که کارایی مدیریت مالی به عنوان متغیر واسطه بر عملکرد تأمین مالی تأثیر معنا دار داشت. با توجه به اینکه ظرفیت های بازار استارت آپ ها ورزشی شامل ظرفیت های ساختاری بازار و فرهنگ مشتریان معرفی شد، پیشنهاد می شود برنامه های بازاریابی شرکت های استارت آپ برای ظرفیت سازی بازار به منظور تأمین مالی بیشتر و متنوع تر انتخاب شود. علاوه براین، با توجه به اینکه کارایی مدیریت مالی استارت آپ های ورزشی شامل قابلیت های سیستم مالی و راهبرد مالی است، به نظر می رسد باید برنامه های مدیریت مالی و همچنین آموزش سواد مدیریت مالی در دستور کار شرکت های استارت آپی در ورزش قرار گیرد.