منصوره ارزشمند

تنوع روزافزون کارکنان در سازمان های ورزشی، از نظر اجتماعی، فرهنگی و مهارتی باعث شده است تا تمرکز بر جنبه های بین فرهنگی و مدیریت تنوع کارکنان بیشتر مورد توجه قرار گیرد. لذا هدف این پژوهش تحلیل تأثیر مدیریت تنوع بر بهره وری کارکنان تربیت بدنی دانشگاه پیام نور با نقش میانجی عدالت سازمانی بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، براساس گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل مدیران، معاونین، کارکنان و مربیان ادارات تربیت بدنی دانشگاه پیام نور کشور (264 نفر) بود و بااستفاده از فرمول کوکران 157 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها سه پرسشنامه استاندارد (فینک و همکاران، 2003 و نیهوف و همکاران، 1993 و بوری، 2015 ) بود. روایی و پایایی پرسشنامه با استفاده از شاخص های مناسب تأیید شد. همچنین جهت تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری در PLS استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد مدیریت تنوع و عدالت سازمانی به صورت مثبت و معنی داری بر بهره وری کارکنان تأثیر می گذارند و 40 درصد از واریانس بهره وری را تبیین می کنند. همچنین اثر مستقیم، غیر مستقیم (با در نظرگرفتن عدالت سازمانی) و اثر کل و شمول واریانس (587/0) مدیریت تنوع بر بهره وری کارکنان مثبت و معنی دار بود، لذا نقش میانجی عدالت سازمانی تأیید گردید. یعنی اینکه 587/0 از تأثیر مدیریت تنوع بر روی بهره وری از طریق عدالت سازمانی انتقال داده می شود.

هدف: هدف از این تحقیق طراحی مدل ساختاری تفسیری مدیریت تنوع ادارات کل تربیت بدنی دانشگاه های پیام نور ایران کشور بوده است.روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آمیخته متوالی (کیفی-کمی) است. جامعه آماری این پژوهش در بخش اول شامل پژوهش های موجود و قابل دسترس در پایگاه های علمی معتبر در زمینه مدیریت تنوع و در بخش دوم مدیران و کارکنان ادارات کل تربیت بدنی پیام نور کشور بوده است. نمونه گیری با روش هدفمند انجام شده است. شناسایی عوامل موردنظر با روش فراترکیب و تعیین روابط میان آن ها به کمک مدل سازی ساختاری تفسیری انجام شده است.یافته ها: نتایج بیانگر آن بود که مدیریت تنوع می تواند در چهار سطح طبقه بندی شود بر این اساس که در سطح اول عوامل اجتماعی (قانون گذاری، وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی)، در سطح دوم عوامل سازمانی (سیاست ها و رویه های مدیریت سازمانی)، در سطح سوم عوامل گروهی (چیدمان گروه کاری، ادغام تفاوت ها، برخورد عادلانه، ورود به تصمیم گیری) و سطح چهارم عوامل فردی (خصوصیات فردی، نگرانی هویتی، پذیرش استانداردهای عملکردی، خودکارآمدی، عدم تجانس کارکنان، هویت گروه کاری، انگیزه کاری درونی و بیرونی، نوآوری، اثربخشی و بهزیستی) قرارگرفته است.نتیجه گیری: تنوع کارکنان در سطوح مختلف اجتماعی، سازمانی، گروهی و فردی توسط سیاست گذاران و مدیران منابع انسانی موردتوجه قرار گیرد و بر تأثیرات بالقوه مدیریت تنوع اثربخش تمرکز بیشتری شود.