معصومه حمزه

رسانه ها می توانند نقش پررنگی در توسعه شاخص های فرهنگی باشگاه های ورزشی داشته باشند. ازاین رو، پژوهش حاضر باهدف تحلیل نقش رسانه ها در توسعه شاخص های فرهنگی باشگاه های ورزشی حرفه ای ایران طراحی و اجرا شد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی بوده که با رویکرد پژوهش، آمیخته است. در بخش کیفی از روش تحلیل تم و در بخش کمی از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل داوران، بازیکنان، مربیان، مدیران باشگاه ها، اصحاب رسانه، متخصصین و خبرگان دانشگاهی و مدیران عالی و سیاست گذاران بودند. معیار انتخاب این افراد، سابقه ورزشی، مدیریتی و شغلی بیش از 10 سال و همچنین تحصیلات کارشناسی ارشد و دکتری؛ و روش نمونه گیری به صورت هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری بود (17 نفر). در بخش کمی نیز جامعه آماری همان جامعه آماری بخش کیفی بودند (89 نفر). ابزار پژوهش حاضر شامل مصاحبه های نیمه ساختارمند و پرسشنامه بود. جهت بررسی داده های بخش کیفی از کدگذاری باز، محوری و انتخابی و در بخش کمی از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحلیل مصاحبه های انجام شده نشان داد که شاخص های فرهنگی شامل 4 مقوله و 14 کد باز و رسانه ها شامل 2 مقوله و 8 کد باز هستند. نتایج بخش کمی نیز نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. بنابراین ضرورت تعامل و ارتباط هرچه بیشتر مدیران باشگاه های ورزشی حرفه ای و فدراسیون های ورزشی با رسانه ها از طریق تشکیل کمیته رسانه در سازمان و فدراسیون های مربوط، برگزاری نشست های دوره ای به منظور گزارش فعالیت ها و اقدامات انجام گرفته و تبادل نظر با کارشناسان رسانه ای در زمینه راهکارهای توسعه شاخص های فرهنگی باشگاه های ورزشی حرفه ای می تواند کارگشا باشد و به توسعه شاخص های فرهنگی باشگاه ها کمک شایانی نماید.

در سال های اخیر، منابع انسانی در سازمان ها جایگاه محوری پیدا کرده و عاملی استراتژیک برای اداره سازمان به شمار می رود که برخی از آن با نام دارایی منحصربه فرد سازمان یا سلاح استراتژیک ایجاد مزیت رقابتی، یاد می کنند. مطالعه حاضر با هدف تعیین موقعیت استراتژیک و وضعیت موجود و مطلوب توانمندسازی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان البرز انجام گرفت. جامعه آماری شامل مدیران و صاحب نظران اداره کل ورزش و جوانان استان البرز 134 نفر بود که با توجه به جدول مورگان 97 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه توسط 10 نفر از استادان تأیید شد و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی، فریدمن و خی دو استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت معنا داری بین وضع موجود و مطلوب توانمندسازی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان البرز شامل قوت ها (001/0>P، 18/8- = t)، ضعف ها (001/0>P، 83/9- = t)، فرصت ها (001/0>P، 89/8- = t) و تهدیدها (001/0>P، 88/7- = t) وجود دارد. همچنین جایگاه توانمندسازی کارکنان در موقعیت محافظه کارانه قرار گرفت که مناسب ترین استراتژی برای توانمند ساختن کارکنان (WO) است. با توجه به اینکه وضعیت فعلی توانمندسازی کارکنان از وضعیت مطلوب فاصله دارد، لزوم توجه به ایجاد راهکارها و کم کردن فاصله بین وضع موجود و مطلوب توانمندسازی کارکنان با ایجاد برنامه ای راهبردی ضروری به نظر می رسد.

تحقیق پیش رو با هدف تاثیر فرهنگ سازمانی) انسان گرا، موفقیت گرا (بر آزادی بیان کارکنان وزارت ورزش و جوانان با نقش میانجی معنویت انجام گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان تمام وقت وزارت ورزش و جوانان تشکیل می داد (700=N). با استفاده از جدول حجم نمونه کرجسی مورگان، تعداد 281 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه فرهنگ سازمانی سپهوند و همکاران(1396)، پرسشنامه آزادی بیان گوردن و اینفنت(1980) و معنویت از پرسشنامه پارسیان و دونینتگ(2009) بود. روایی پرسشنامه ها به تائید 8 تن از اساتید مدیریت ورزشی رسیده و پایایی آن ها در یک تحقیق مقدماتی بر روی 30 نفر از اعضای جامعه تحقیق و استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه های فرهنگ سازمانی، آزادی بیان و معنویت 81/0، 88/0 و 79/0 به دست آمد. از روش های آماری توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده استفاده شد و نتایج نشان داد که هر سه متغیر تحقیق و مولفه هایشان، در وزارت ورزش و جوانان به طور معنی داری در وضعیت بالاتر از متوسط قرار دارند و برازش مدل نهایی پژوهش مبنی بر ارتباط معنادار بین فرهنگ سازمانی و آزادی بیان با توجه به متغیر میانجی معنویت معنادار است. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که معنویت می تواند به عنوان عاملی در جهت افزایش آزادی بیان در اثر فرهنگ سازمانی، قلمداد شود؛ لذا پیشنهاد می شود با استفاده از سازوکارهایی چون ترویج فرهنگ اعتماد درون سازمانی، مشارکت دادناعضا در ترسیم آینده سازمان، تشویق روحیه جمعی و برگزاری دوره های ضمن خدمت معنویت باعث افزایش معنویت در سازمان شوند.