زینت نیک آیین

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تبیین وضعیت امنیت زیرساخت های ورزشگاه های فوتبال ایران با تأکید بر فناوری بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، متخصصان و صاحب نظران برگزاری مسابقات لیگ برتر فوتبال کشور بودند که در مجموع 120 نفر به پرسشنامه تعدیل شده امنیت ورزشگاه های فوتبال فرجی (2014) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون تی تک نمونه ای و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد.یافته ها: طبق نتایج، زیرساختار ورزشگاه (05/0P< ,82/8 t=) از عوامل مهم تأمین امنیت استادیوم های فوتبال است و فناوری (05/0P< ,81/10 t=) و طراحی و ساخت ورزشگاه (05/0P< ,27/9 t=) به ترتیب با بارهای عاملی 84/0 و 75/0 دو عامل فرعی مربوط به زیرساختارند که در ایجاد امنیت استادیوم ها مؤثرند. طبق نتایج وضعیت زیرساختار و فناوری پایین تر از حد متوسط و عامل طراحی و ساخت در حد متوسط ارزیابی شدند.نتیجه گیری: براساس نتایج، زیرساختارهای ورزشگاه های فوتبال کشور به خصوص از نظر فناوری، از وضعیت مناسبی برخوردار نیست، بنابراین به مسئولان ورزش فوتبال پیشنهاد می شود به منظور ارتقای وضعیت امنیت ورزشگاه های فوتبال توجه به زیرساختارهای این رشته ورزشی را در اولویت قرار دهند و در بازسازی و یا ساخت ورزشگاه های جدید، به نحوه طراحی و ساخت ورزشگاه و نیز استفاده از فناوری های پیشرفته در ساخت، کنترل و اداره آنها توجه کنند.

نوآوری می تواند در تبیین رویکردهای راهبردی و عملکردی در سازمان ها و از جمله فدراسیون های ورزشی نقش قابل توجهی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی کاربست نوآوری در ارتباط بین تفکر راهبردی و عملکرد سازمانی در فدراسیون های ورزشی بود. این پژوهش از نوع نوع همبستگی بود. شرکت کنندگان را کارکنان و مدیران 13 فدراسیون منتخب ورزشی بودند، که از بین آنها 230 نفر با روش نمونه گیری تصادفی از ۵ فدراسیون گروهی و 8 فدراسیون انفرادی از بین فدراسیون های فعال انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه عملکرد سازمان لوپز-نیکولاس (2011)، پرسشنامه نوآوری سازمانی پراجگو و سوهل (۲۰۰۳) و پرسشنامه تفکر استراتژیک جین لیدکا (1998) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در سطح خطای نوع اول 0/05 با نرم افزار SPSS نسخه 19 بررسی شدند. نتایج نشان داد، همبستگی مثبت و معناداری بین تفکر استراتژیک (001/0>, p67/0 =r) و نوآوری (001/0>, p71/0 =r) با عملکرد سازمانی وجود داشت. همچنین تفکر استراتژیک و نوآوری توانستند به طور مستقیم عملکرد سازمانی را پیش بینی کنند (55/0=ADJ.R2). با توجه به نتایج بدست آمده، نوآوری و تفکر استراتژیک، عملکرد کارکنان فدراسیونهای ورزشی را بهبود می بخشد و فدراسیون ها را قادر می سازد چالش های سازمانرامدیریت کنند و عملکرد مطلوب تری داشته باشند.

هدف این تحقیق نظریه پردازی و ارائه مدل برای فعالیت بدنی زنان ایرانی در اوقات فراغت در مراحل مختلف زندگی بود. روش تحقیق نظریه داده بنیاد، رویکرد نظام مند بود. همچنین نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. تحلیل داده ها به روش «پرسش» و «مقایسه» مستمر انجام شد. به منظور رسیدن به اشباع نظری ضمن بررسی حدود 300 مقاله پژوهشی، با 136 خانم 7-78 ساله ایرانی که به طور مرتب به فعالیت بدنی می پرداختند بعلاوه 17 مادر و 6 پدر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. در پایان مرحله کدگذاری باز 12 مقوله اصلی شناسایی شد و فعالیت بدنی به عنوان مقوله محوری انتخاب شد. در پایان مرحله کدگذاری گزینشی، یک مدل مفهومی برای کل مراحل زندگی و یک نمودار از میزان فعالیت بدنی در مراحل مختلف زندگی طراحی شد. همچنین تفاوت های اصلی شرایط زنان ایرانی برای انجام فعالیت بدنی در مراحل مختلف زندگی نیز مشخص گردید. یافته ها نشان داد مادر در مرحله کودکی، پدر در مرحله نوجوانی، انگیزه های شخصی در مرحله جوانی، ترس در مرحله میانسالی و فرزندان در مرحله سالمندی مهمترین سوق دهنده زنان ایرانی برای انجام فعالیت بدنی هستند. همچنین مشخص شد میزان فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی به دلایل مختلف در نوسان است بطوریکه در پایان مرحله کودکی در بالاترین و در هنگام «فرزندآوری و فرزندپروری» و «کهولت سن» در پایین ترین حد خود قرار دارد.

قوانین برنامه های پنج ساله ایران در جهت هموارسازی توسعه کشور در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تدوین می شوند. این قوانین بیانگر و منعکس کننده دغدغه های قانون گذار در امر توسعه کلان ایران می باشد؛ به این معنا که موضوعاتی که در این قوانین طرح شده اند، هم فراگیر و هم از درجه بالایی از اهمیت برخوردار هستند. هدف از این پژوهش، بررسی جایگاه ورزش در شش قانون برنامه پنج ساله کشور است. این پژوهش از نوع توصیفی و بر پایه مطالعه اسناد قوانین برنامه های پنج ساله ایران بود که بر اساس روش تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی شش قانون برنامه توسعه کشور در حوزه ورزش نشان می دهد که روند میزان توجه به مقوله ورزش در قانون دوم افزایش زیادی داشته، سپس در قانون برنامه سوم کاهش یافته و تا برنامه پنج ساله ششم روندی تاحدودی یکنواخت را در پیش گرفته است. توجه نسبتاً کافی به مخاطبان نوجوان و جوان در برنامه های توسعه انجام گرفته، اما این میزان توجه به افراد کمتر برخوردار از امکانات و تسهیلات ورزشی مشاهده نمی شود. همچنین اگرچه در بیشتر موارد تفکیک جنسیتی صورت نگرفته، اما در برخی مواد و تبصره ها بر ایجاد امکانات ورزشی خاص برای دختران و زنان در برنامه های پنج ساله توسعه تاکید گردیده است. بعلاوه، میزان توجه قانون گذار در امر ورزش همگانی سیر یکنواخت داشته، در حالی که به مقوله ورزش قهرمانی و حرفه ای توجه بسیار کمتری معطوف شده است. به طور کلی با توجه به میزان توجه قانون گذاران به مقوله ورزش در برنامه های پنج ساله کشور، رویکرد نظام مندی جهت تدوین و توسعه قوانین در این زمینه مشاهده نمی شود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین جایگاه روان شناسی ورزشی در رشته های المپیکی و مدال آور در ساختار ورزش کشور انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت، از نوع پژوهش های کیفی و از نوع نظریه زمینه ای می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه افرادی بود که در ساختار روان شناسی ورزشی و ورزش کشور صاحب نظر و تأثیرگذار بودند (500=N). حجم نمونه در بخش کیفی با توجه به روش نمونه گیری گلوله برفی و رسیدن به اشباع نظری 24 نفر بود و در بخش کمی تعداد 221 نفر با توجه به جدول مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل مصاحبه عمیق در بخش کیفی و در بخش کمی پرسشنامه حاصل از بخش کیفی بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها، ابتدا بر اساس رویکرد گروندد تئوری، داده های حاصل از مصاحبه ها تحلیل شد. سپس در بخش کمی از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که روان شناسی ورزشی ایران در مقایسه با چند کشور منتخب و پیشرو جایگاه مناسبی ندارد (98/24=t). همچنین، تشکیلات خاص مربوط به روانشناسی ورزشی (19/18=t)، ساختار مناسب روانشناسی ورزشی (36/13=t) و نیروی انسانی متخصص روانشناسی ورزشی (91/19=t) در ایران در مقایسه با کشورهای منتخب و پیشرو وجود ندارد. با این حال نسبت به گذشته تغییرات مثبتی صورت گرفته (23/15=t) و وضعیت و جایگاه روانشناسی ورزشی در ایران در مقایسه با کشورهای منتخب و پیشرو (83/8-=t) مناسب نیست (01/0=p). در همین راستا، 13 مورد شرایط علی، 10 مورد شرایط مداخله گر، 9 مورد از بسترهای حاکم و 7 مورد از پیامدهای ارتقای روانشناسی ورزشی در ساختار ورزش کشور شناسایی شد و نیز 7 راهبرد برای ارتقای جایگاه روانشناسی ورزشی در ساختار ورزش کشور پیشنهاد شد.

هدف از مطالعه حاضر،  بررسی تأثیر هوش سازمانی و فرهنگی بر خلاقیت کارکنان وزارت ورزش و جوانان با  نقش میانجی مهارت های ارتباطی بود. این پژوهش در زمره پژوهش های همبستگی می باشد که جامعه آماری آن را تمامی کارکنان وزارت ورزش و جوانان (898 نفر) در سال 1397 تشکیل می دادند. با استفاده از جدول مورگان، تعداد 269 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد «هوش سازمانی» آلبرخت(2003)، «هوش فرنگی» آنگ(2007)، «مهارت های ارتباطی» بارتون جی ام(1990) و پرسشنامه «خلاقیت کارکنان» رندسیپ(1979) بود. اعتبار ابزارهای اندازه گیری پس از تأیید متخصصان با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ بیشتر از ۷/0 به دست آمد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش آماری مدل معادلات ساختاری با نرم افزار Amos و SPSS24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که هوش سازمانی و فرهنگی به صورت مثبت و مستقیم بر خلاقیت سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان تأثیر دارند. همچنین، در این پژوهش نقش میانجی مهارت های ارتباطی نیز در تأثیر هوش سازمانی و فرهنگی بر خلاقیت سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان مورد تأیید قرار گرفت. بر اساس این نتیجه، مهارت های ارتباطی با ایفای نقش میانجی می تواند شدت اثر هوش سازمانی و فرهنگی کارکنان بر خلاقیت سازمانی را به ترتیب 209/0 و 301/0 افزایش دهند. با توجه به یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود بسترهای لازم برای افزایش مهارت های ارتباطی با در نظر گرفتن پیشایندهای آن یعنی هوش سازمانی و فرهنگی و سوق دادن آنها به سمت ابتکار و خلاقیت سازمانی از سوی مدیران وزارت ورزش و جوانان فراهم آید.

هدف از این پژوهش، ارائه الگوی بهره وری برنامه های تخصصی ورزش بانوان در کانال ورزش ایران با رویکرد نظریه داده- بنیاد بود. روش پژوهش حاضر، کیفی و از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری این پژوهش را مجموعه ای از متخصصان رسانه دارای سابقه تدریس دانشگاهی یا فعالان حوزه ورزش و رسانه، متخصصان ترویج ورزش در رسانه و آشنا با آن، صاحب نظران و صاحب منصبان ورزش، برنامه سازان ورزشی، سیاست گذاران و مشاوران ورزشی سازمان صدا و سیما تشکیل می دادند.روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری غیر احتمالی، با انتخاب هدفمند و با حداکثر تنوع یا ناهمگونی بود. اندازه نمونه در این پژوهش برابر با 16 نفر بود. ابزار اندازه گیری، مصاحبه باز بود که داده ها بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تحلیل قرار گرفتند. بر مبنای تحلیل داده ها 114 مفهوم اولیه (کدهای باز)، 25 کد محوری و 5 کد گزینشی شناسایی شد. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که الگوی تدوین شده بر مبنای نظر کارشناسان وافراد صاحب نظر می تواند در بهره وری برنامه های ورزشی بانوان اثرات مثبتی داشته باشد.

هدف پژوهش حاضر، توسعه ظرفیت های گردشگری ورزشی چوگان با تأکید بر رسانه با استفاده از آینده پژوهی بود. نوع تحقیق، کاربردی و از نظر ماهیت، تحلیلی-اکتشافی بود. جامعه آماری شامل صاحب نظران حوزه های ورزش چوگان، حوزه تربیت بدنی و رسانه بود که در این زمینه پژوهش هایی انجام داده بودند (38 نفر). برای شناسایی این افراد از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. این نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و درنهایت 20 نفر به عنوان نمونه مشخص شدند. سپس 14 نفر از جامعه آماری بخش قبلی، برای انجام تحلیل اثرات متقاطع اعلام آمادگی کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های ترکیبی پنل خبرگان و اثرات متقاطع میک مک استفاده شد. معرفی رشته چوگان و اقلام موردنیاز برای شروع ورزش در رسانه، تولید و پخش برنامه هایی درخصوص معرفی چوگان به زبان انگلیسی برای نشان دادن به گردشگران خارجی، ارائه مستندهای ورزشی چوگان به شبکه های خارجی با محوریت آموزش و معرفی آن، پوشش رسانه ای جشنواره های سنتی که چوگان هم در آن انجام می شود و تشویق سرمایه گذاران برای گردشگری ورزشی با تولید برنامه های تشویقی در رسانه، از مهم ترین پیشران های توسعه ظرفیت های گردشگری ورزشی چوگان با تأکید بر رسانه هستند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که توسعه ظرفیت های گردشگری ورزشی چوگان با تأکید بر رسانه باید در دستور کار مدیران گردشگری ورزشی کشور قرار گیرد.