مجید مردانیان قهفرخی

مقدمه و هدف: اشعه ایکس متداول ترین روش درمان سرطان است. به نظر می رسد که آسیب های جانبی ناشی از درمان اشعه ایکس استفاده از آن را با چالش مواجه می کند.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 4 گروه (کنترل سالم، کنترل اشعه ایکس، تمرین تناوبی سالم و اشعه ایکس به همراه تمرین تناوبی) تقسیم شدند. در گروه های اشعه ایکس 4 گری به صورت کل بدن و تک دوز اشعه ایکس دریافت کردند. گروه های تمرینی تناوبی را به مدت 8 هفته اجرا کردند. جهت اندازه گیری سرمی متغیرهای MDA، TAC، CAT از روش الایزا استفاده شد. همچنین ارزیابی های استرولوژی حجم بیضه، حجم لوله های منی ساز و بافت بینابینی با استفاده از دستگاه پاساژ و فرمول های وابسته انجام شد. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه در نرم افزار SPSS در سطح معناداری 0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: اشعه ایکس موجب افزایش معنادار MDA، کاهش معنادار TAC و CAT در کنترل اشعه ایکس نسبت به گروه کنترل سالم شد (0.05≥P). MDA در گروه اشعه ایکس به همراه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل اشعه ایکس کاهش معنادار یافت (0.05≥P). همچنین سطح سرمی TACو CAT در گروه اشعه ایکس به همراه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل اشعه ایکس افزایش معنادار مشاهده شد (0.05≥P). همچنین اشعه ایکس موجب کاهش معنادار حجم بیضه و حجم لوله های منی ساز و قطر لوله های منی ساز در گروه کنترل اشعه ایکس نسبت به کنترل سالم شد (0.05≥P). از طرفی تمرین تناوبی موجب افزایش معنادار متغیرهای (حجم بیضه، حجم لوله های بینابینی و قطر لوله های منی ساز) در گروه اشعه ایکس به همراه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل اشعه ایکس شد (0.05≥P).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی می تواند از طریق بهبود ساختار بیضه و همچنین شرایط استرس اکسیداتیو سرمی،کاهش عملکرد بیضه ناشی از القاء اشعه ایکس را بهبود دهد. این بهبود نیز در ساختار بیضه بویژه متغیرهایی مانند حجم بیضه، حجم لوله های بینابینی و قطر لوله های منی ساز بود.

چاقی استئوسارکوپنیک نتیجه فرآیندهایی است که منجر به تحلیل عضله و استخوان و افزایش بافت چربی می شود . هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی با باند های کشی بر شاخص های عملکردی و شاخص چاقی استئوسارکوپنیک در زنان سالمند مبتلا به چاقی استئوسارکوپنیک بود. در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 49 زن سالمند (سن 3/68 ± 64/13 سال، درصد چربی 6/56 ± 45/4 درصد، شاخص توده بدنی 3/71 ± 33/1 کیلوگرم بر مترمربع و نمره T چگالی استخوان 1/42 ± 1/86-) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (22 نفر) و تمرین (27 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته تمرینات مقاومتی با باند های کشی را برای همه گروه های عضلانی اصلی انجام دادند. یافته ها: مقایسه های بین گروهی نشان دهنده افزایش معنی دار در عملکرد جسمانی کوتاه مدت ( SPPB ) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل (0/024 P= ) و نمره Z چاقی سارکوپنیک (0/041 P= ) و تفاوت غیر معنی دار کیفیت عضلانی (0/200 P= ) و خطر شکستگی (0/259 P= ) بین گروه تمرین و کنترل بود. 12 هفته تمرین مقاومتی با باندهای کشی سبب بهبود عملکرد جسمانی کوتاه مدت و نمره Z چاقی سارکوپنیک در زنان سالمند مبتلا به چاقی استئوسارکوپنیک می شود، اما احتمالاً برای تأثیرات بیشتر بر سایر شاخص های چاقی استئوسارکوپنیک دوره تمرینی طولانی تری لازم است.

مصرف ویتامین C در جذب آهن اهمیت خاصی دارد. هفته مصرف مکمل ویتامین C بر وضعیت آهن و شاخص های هماتولوژی فوتبالیست های باشگاهی بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 40 سال، شاخص توده بدنی 0/47 ± 29/26 میلی لیتر بر کیلوگرم بردقیقه) ، به طور تصادفی به 2 روز آزمودنی های گروه مکمل 400 ساعت پس از دوره ی مکمل دهی، آزمون وامانده ساز بروس انجام شد. نمونه های خون جهت اندازه گیری سطوح آهن و فریتین، گلوبول قرمز و هموگلوبین، پیش و پس از مکمل دهی، بلافاصله بعد و 72 = p = p = p = 0/008 ) نشان داد. پس از فعالیت وامانده ساز هوازی، سطوح گلوبول قرمز ( 0/034 )، آهن ( 0/023 ) و فریتین ( 0/031 ) گروه مکمل نسبت به دارونما کاهش معنی داری یافت. پس از 72 = 0/036 هفته مکمل ویتامین C می تواند موجب بهبود وضعیت آهن و فریتین سرم، گلوبول قرمز و هموگلوبین بازیکنان فوتبال باشگاهی پیش از فعالیت های شدید و در دوره ریکاوری شود.