نوید اسدی

هدف از این پژوهش ساخت، روایی و پایایی پرسشنامه موانع استعدادیابی در ورزش ایران بود. به این منظور پرسشنامه 71 سؤالی برای اندازه گیری هفت بعد موانع استعدادیابی طراحی شد. نمونه گیری به صورت نظری (هدفمند و غیرتصادفی) انجام گرفت. برای تعیین موانع و تهیه پرسشنامه از روش آمیخته استفاده شد. نمونه پژوهش در بخش کیفی 22 نفر و در بخش کمی 145 نفر بودند، که از شش گروه رؤسای فدراسیون ها، مسئولان کمیته استعدادیابی آن فدراسیون ها، افراد شاغل در دفتر استعدادیابی وزارت ورزش و جوانان، استادان دانشگاه، مربیان استعدادیاب و مسئولان استعدادیابی باشگاه ها، تشکیل شده بودند. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه توسط دوازده نفر از استادان صاحب نظر در این زمینه انجام گرفت. به منظور بررسی روایی سازه و تأیید عوامل شکل دهنده پرسشنامه، از آزمون تحلیل عاملی تأییدی به کمک نرم افزار پی ال اس استفاده شد. همچنین برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی (با استفاده از آلفای کرونباخ ) استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که الگوی هفت عاملی سازه موانع استعدادیابی در ورزش ایران دارای برازش مناسبی بود. در نهایت می توان از پرسشنامه مذکور در بررسی های مربوط به نظام استعدادیابی در تمامی نهادهایی که در کشور در حال حاضر متولی امر استعدادیابی هستند، استفاده کرد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی موانع استعدادیابی در ورزش ایران انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر آمیخته از نوع اکتشافی متوالی بود و فرایند جمع آوری اطلاعات تحقیق در سه مرحله، مطالعات کتابخانه ای، 26 مورد مصاحبه و توزیع پرسشنامه محقق ساخته که حاصل مطالعات کتابخانه ای و سپس مصاحبه های انجام گرفته توسط محقق بود، صورت گرفت. نمونه پژوهش 145 نفر بود که از شش گروه رؤسای فدراسیون ها، مسئولان کمیته استعدادیابی آن فدراسیون ها، افراد شاغل در دفتر استعدادیابی وزارت ورزش و جوانان، استادان دانشگاه، مربیان استعدادیاب و مسئولان استعدادیابی باشگاه ها، تشکیل شده بودند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از آزمون های آمار استنباطی مانند تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار پی ال اس و آزمون فریدمن استفاده شد. در نهایت تعداد 70 مانع در استعدادیابی ورزش ایران شناسایی شد که در هفت فاکتور دسته بندی شدند و موانع انسانی با میانگین 5/47 به عنوان مهم ترین فاکتور شناسایی شد. نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده وجود موانع بسیاری در ساختار استعدادیابی ورزش کشور بود که نیاز به توجه مدیران و سیاستگذاران عرصه ورزش دارد تا با برطرف شدن آنها، ورزش کشور به آنچه برای آن هدف گزینی شده است، دست یابد.

هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه دیدگاه های استادان دانشگاه و مدیران برگزار کننده مسابقات ورزشی فدراسیون ها در خصوص شایستگی های مدیران رویداد های ورزشی بود. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی و پیمایشی است و به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش کلیه استادانی که بیش از سه سال سابقه تدریس دروس مرتبط با مدیریت رویداد ورزشی را در دانشگاه ها داشتند (39 نفر) و مدیران برگزاری مسابقات ورزشی فدراسیون های کشور ( 50 نفر) بود و نمونه آماری برابر با جامعه آماری 89 نفر بود. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه 65 سؤالی بسته پاسخ شایستگی مدیران رویدادهای ورزشی COSEM (تاه، 1997) بود که روایی محتوای آن توسط استادان دانشگاه تأیید شد و ضریب پایایی آن 87/0 به دست آمد. از آزمون تحلیل عاملی تأییدی با چرخش واریماکس و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و آزمون t گروه های مستقل در قسمت آمار استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوه های برنامه ریزی و مدیریت رویداد، مدیریت اماکن و تجهیزات ورزشی و مدیریت تحقیق و بازاریابی رویداد از مهم ترین شایستگی های مدیران رویدادهای ورزشی است. همچنین تفاوت معنا داری بین نظرهای استادان دانشگاه و مدیران برگزاری مسابقات فدراسیون های ورزشی کشور مشاهده نشد.