امید اکبری

This study investigates whether complementary oppositions (COs) in the Glorious Qur’ān have been accurately translated from Arabic into English. The research is based on Halliday and Hasan's (1976) theory of lexical cohesion, focusing on lexical cohesive devices in three selected translations of COs in Surah Al-An'aam. COs are defined as paired semantic opposites, where the negation of one reinforces the meaning of the other. This qualitative study employs an analytical-documentary method to evaluate the translations. Translators often face challenges, particularly with collocations, as they strive to preserve both meaning and form. The selected theoretical framework by Halliday and Hasan (1976) examines lexical cohesive devices such as repetition, collocations, and sense relations. The primary objective is to assess the lexical coherence of the selected translations and analyze the lexical relationships between English CO equivalents, which function as key cohesive devices. The study uses Arabic CO examples from Seyyedi and Baghojary (2020) alongside their English translations by Arberry (1955), Pickthall (1930), and Qaraa'i (2005), sourced from the online Tanzil Qur’ān Navigator. Findings indicate that Arberry’s translation demonstrates the highest lexical coherence due to its alignment with the Qur’ānic style and frequent use of collocations and contrasting repetition.

پژوهندگان بسیاری درباره جنبه های گوناگون سبکهای یادگیری نوشته اند. اما درباره پیوند میان مفاهیم سبک یادگیری و دستاوردهای به اصطلاح ""زبان آموزان موفق"" پژوهش چندانی صورت نگرفته است. پژوهش حاضر به کاوش سبکهای متداول یادگیری در میان دانش آموزان سال آخر دبیرستان و مقایسه آنها با سبکهای یادگیری ""زبان آموزان موفق"" جامعه مورد مطالعه می پردازد. بدین منظور، پرسشنامه شاخص سبک یادگیری فلدر _ سولومون(ILS) در میان دانش آموزان توزیع گردید. از میان جمعیتی 3310 نفری که مشغول به تحصیل در شهر سبزوار و پنج شهر همجوار آن بودند، 1307 دانش آموز (711 پسر و 596 دختر) به طور تصادفی برگزیده شدند و در تحقیق حاضر مشارکت کردند. بر مبنای نمره های امتحان نهایی درس زبان انگلیسی سال سوم دبیرستان دانش آموزان یا همان (آزمون پیشرفت تحصیلی)، تعداد 343 نفر، که نمره های بالاتری کسب کرده بودند، بطور قراردادی با عنوان ""زبان آموزان موفق"" و 964 دانش آموز دیگر با عنوان ""فراگیران متوسط زبان"" دسته بندی شدند. نتایج حاصل از تحلیل شاخص سبک یادگیری نشان داد که بیشتر شرکت کنندگان سبکهای "" 'انعکاسی""، ""حسی""، ""دیداری""، و ""متوالی""، را از بین چهار بعد سبکهای یادگیری ترجیح میدهند. علاوه بر این، آزمون تحلیل واریانس دوسویه نشان داد که تفاوت میان نمره های میانگین دانش آموزان ناشی از هم جنسیت آنها و هم سبکهای یادگیری ""دیداری/کلامی"" و ""متوالی/ کلی"" آنان است. یافته ها در مورد رابطه بین سبک های یادگیری و نمرات امتحان نهایی زبان انگلیسی شرکت کنندگان نشان داد که به جز در بعد "" فهم"" سبکهای یادگیری ، بین سه بعد دیگر سبکهای یادگیری و نمرات امتحان نهایی زبان انگلیسی شرکت کنندگان رابطه معناداری وجود ندارد.به علاوه، آزمون مجذور کای تفاوت معنی داری بین ترجیحات سبک یادگیری "" زبان آموزان موفق "" دبیرستانی با زبان آموزان متوسط نشان داد.