سنجش و تحلیل شاخص های تاب آوری در رابطه با کاهش بی عدالتی فضایی (مطالعه موردی: محلات شهری بندرامام خمینی(ره))(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
آمایش محیط سال ۱۷ زمستان ۱۴۰۳ شماره ۶۷
23 - 44
حوزههای تخصصی:
طی چند دهه گذشته، رشد شتابان شهری و توسعه مناطق فرودست شهری(به ویژه در کشورهای درحال توسعه) موجب شده که آسیب پذیری آن ها در برابر بحران هایی با منشاء انسانی و طبیعی بیش از پیش گردد. لذا تاب آور نمودن و افزایش سطح مدیریت بحران در جوامع شهری به ویژه محلات فرودست و نابسامان دارای اهمیت خاصی است. نظر به اهمیت موضوع، این پژوهش به واکاوی و سنجش شاخص های تاب آوری درکاهش بی عدالتی فضایی با تأکید بر حوزه محلات بندرامام خمینی(ره) با شناسایی و انتخاب چهار شاخص تاب آوری(زیربنایی-کالبدی، اقتصادی، زیست محیطی و نهادی-اجتماعی) و 56 زیرشاخص پرداخته است. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق، پیمایشی- ارزیابی با تأکید بر پرسشنامه می باشد. جامعه آماری شامل ساکنان23 محله بندر امام خمینی(ره) بوده که حجم نمونه تعیین شده429 نفر است. به منظور بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کلموگروف- اسمینروف و برای تأیید حجم نمونه انتخاب شده از شاخص KMO و آزمون بارتلت و برای رتبه بندی متغیرها از تکنیک Marcos استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد از23 محله بندر امام خمینی(ره) ازمنظر رتبه بندی شاخص های تاب آوری با استفاده از تکنیک Marcos، محلات: فازیک مفتح شمالی با امتیاز 979/0، فاز3 (منازل راه آهن) با امتیاز 896/0 و کوی شهید دستغیب با 891/0 در رتبه های اول تا سوم و محله صباغان(کمپB) با امتیاز 591/0 در رتبه بیست و سوم(آخر) قرار گرفته اند.