کبری پورعبدالله

امروزه شبکه جهانی اینترنت فضای جدیدی در زندگی انسان ها ایجاد کرده است که از آن به عنوان فضای وب دوم یا فضای مجازی یاد می کنند، در این میان برخی از افراد به چشم یک سرگرمی و برخی دیگر به عنوان وسیله درآمدزایی بدان می نگرند. با گسترش اینترنت و شکل گیری شبکه های اجتماعی متعدد جهانی و گسترش درآمدزایی و فضای رقابتی در میان بلاگرها بسیاری از ایده های جذب مخاطب تکراری شد؛ ازاین رو سن اینفلوئنسرها هر روز کوچک تر شده و پدیدیه کودکان کار مجازی شکل گرفت. کودک بلاگرها با اشتراک تصاویر و فیلم هایی از فرزندان خود به جذب مخاطب و سپس با تبلیغ لوازم موردنیاز کودکان و درآمد بالا می رسند. شیوع کرونا و آنلاین شدن مدارس، تأثیر زیادی بر مدت زمان و سن استفاده از این ابزار گذاشت و از این نظر، آسیب ها و فرصت هایی که فضای مجازی ایجاد کرد بسیار جدی تر و قابل تأمل تر از گذشته شد این روش یکی از طرق بلاگری مرسوم شده است که گسترش آن ضرورت بررسی فقهی - حقوقی را می طلبد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی - توصیفی و با جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه به تحلیل فقهی – حقوقی رفتار مادران بلاگر پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که رفتار والدین کودک بلاگرها با آموزه های اسلامی و قانونی همچون ، قاعده لاضرر، وجوب تربیت اسلامی اطفال، وجوب تعلیم کودکان، وجوب حفظ حریم خصوصی و منع از کار کودک مغایرت دارد؛ ازاین رو وضع قوانین حمایتی برای چنین کودکان از جمله ضروریاتی است که خلأ آن در قوانین موضوعه آشکار است.

تحکیم خانواده نیازمند روابط پایدار زوجین بوده، فقدان حضور زوج، آسیبی قابل توجه به نهاد خانواده وارد می کند. ترک روابط خانوادگی و غیبت در مفهوم «حضور نداشتن زوج در کانون خانواده» مشترک، ولی در احکام مترتب بر هریک با هم متفاوت اند. در نتیجه، لازم است به موضوع شناسی و تعیین قیود هریک پرداخته شود تا مقررات اختصاصی هریک در شرایط مقتضی و به ویژه در موارد طلاق به درخواست زوجه  اعمال گردد. پژوهش حاضر بر اساس روش توصیفی - کتابخانه ای ثابت می کند ترک عبارت از عدم حضور و محقق نشدن سکونت مشترک و معلومیت محل سکونت زوج و غیبت عبارت از عدم حضور و نامعلوم بودن محل سکونت زوج و نامعلوم بودن حیات اوست.