محمد خسروی شکیب

ادبیات پسااستعماری یکی از رویکردهای نو و البتّه پویا در حوزه ادبیّات تطبیقی و مطالعات فرهنگی است. این رویکرد، مؤلفه های پسااستعماری را در متون ادبی شناسایی، ارزیابی و مورد تحلیل قرار می دهد. اسپیواک یکی از متفکّران پسااستعماری، معتقد است که صدای فرودستان جامعه هرگز شنیده نمی شود. «جنسیّت» و «فرودستی» از کلیدواژه های مورد تأکید اوست. دولت آبادی و نجیب محفوظ از نویسندگان برجسته ایرانی و مصری هستند که در دو رمان جای خالی سُلوچ و کوچه مَدَق صدای اقشار «فرودست» جوامع خود را بازتاب داده اند. پیش فرض این است که دولت آبادی آگاهانه و متأثر از فرهنگ مردسالاری، در رمان جای خالی سُلوچ، تلاش کرده است تا شخصیّتِ زنِ فرودست را صاحب عاملیّت و صدا معرّفی کند؛ این در حالی است که نجیب محفوظ متأثر از تجربه و تأثیر مستقیم استعمار، هم به زنان و هم به مردان فرودست، صدا می بخشد. این دو نویسنده، نگاه شیء انگارانه، ابزاری و البتّه جنسی به زنان را در نظام مردسالار و استعمارزده، به تصویر کشیده اند. فرهنگ استعماری و مردسالاری با ابزار فرهنگی و بیانی، می تواند وضعیّت هایی بنیادین را بر زنان و مردان اِعمال کند تا به این ترتیب بتواند ماهیّتی جنسیّتی با استانداردهای خاص را تحمیل کند. پژوهش حاضر با روش توصیف و تحلیلِ کیفی و با تأکید بر آرای اسپیواک، به بررسی موضوع «جنسیّت» و «فرودستی»، در دو رمان مذکور، پرداخته است.

اکوفمینیسم با دغدغه طرفداری از حقوق زنان، به دنبال پاسخی قانع کننده برای بحران های زیست محیطی و مصائب زنان در جامعه مردسالار است و اساس کار خود را بر پایه اشتراکات زن و طبیعت بنا نهاده است. این رویکرد نو، معتقد است مردان در پیوند با قدرت و همچنین با اتکا بر ابزارهای فرهنگی، رویکردی سلطه محور بر زنان و طبیعت دارند. اکوفمینیست ها با پیش کشیدن اساطیر و نمادهای کهن در جست وجوی مجموعه بینش های تاریخی مسلط بر ذهنیت جوامع اولیه هستند که نمایان کننده یگانگی طبیعت و زنان است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی بر آن است تا روایات و اساطیر به کار رفته در دوازده قصه انتخابی را طبق رویکرد اکوفمینیسم بررسی کند و می کوشد با نگاهی به گذشته، اهمیت جایگاه زنان در جامعه و صیانت از طبیعت را به انسان ها یادآور شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که الگوهای نمادین موجود در قصه ها در رابطه با زن زمین، زن آب، زن درخت و زن حیوانات خبر از ریشه های در هم تنیده زنان و طبیعت می دهند. رویکرد رفتاری و نحوه نقش آفرینی قدرت مردان در جامعه مردسالار، موجب تسلط و سرکوب زنان و به حاشیه راندن شأن حضور زنان در اجتماع می شود.

نظریه قهرمان مسئله دار (پروبلماتیک) از دست آوردهای جورج لوکاچ و لوسین گلدمن در حوزه جامعه شناسی ادبیات است. این نظریه، قهرمان رمان را انسان مسئله داری می داند که در دنیای تابع ارزش مبادله و شی ء وارگی، به دنبال ارزش های کیفی و متعالی است. جستار حاضر بر آن است تا به تحلیل شخصیت «آیدین» در رمان سمفونی مردگان اثر عباس معروفی بپردازد و با بهره گیری از روش مطالعه کتابخانه ای و به شیوه توصیفی– تحلیلی کنش این شخصیت مسئله دار را با مؤلفه های نظریه قهرمان مسئله دار تطبیق دهد. برآیند حاصل از پژوهش، این نتیجه را دربر دارد که قهرمان داستان، به عنوان شخصیتی فرهنگی و هنری، سراسر زندگی خود را در نبرد با جامعه ای خرافه پسند و ناآگاه به سر می برد و گسستی رفع نشدنی میان آرمان های خود و جامعه پیرامون می بیند. بر این اساس، وی بیشتر مؤلفه های فرد مسئله دار ازجمله تردید، شناخت گرایی، هم سو نبودن با جامعه، مبارزه علیه میانجی های تباه گر و انزواگزینی را داراست و فرجام کار او چنان که لوکاچ در رمان آموزشی به آن اشاره می کند، خودبازدارندگی و پختگی مردانه است.اهداف پژوهش:بررسی شخصیت پروبلماتیک رمان سمفونی مردگان در مواجهه با جامعه تابع ارزش های کمی.بررسی نقش گسست فرهنگی و هنری در ترسیم جامعه داستان سمفونی مردگان.سؤالات پژوهش:شخصیت پروبلماتیک رمان سمفونی مردگان در مواجهه با جامعه تابع ارزش های کمی، به دنبال چه ارزش های کیفی و اصیل انسانی است؟گسست فرهنگی و هنری چه نقشی در ترسیم جامعه داستان سمفونی مردگان دارد؟