زبان، حافظه و مقاومت: بررسی میراث فرهنگی بومی و حاکمیت از طریق نظریه ایدئولوژی زبان در رمان «سارقان مغز استخوان» اثر چری دیمالین
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر، بررسی می کند که چگونه رمان سارقان مغز استخوان (۲۰۱۷) نوشته چری دیمالین، زبان های بومی را به عنوان میراث فرهنگی، میراث تجسم یافته و ابزار مقاومت از طریق مفهوم ایدئولوژی های زبانی پاول وی. کروسکریتی به تصویر می کشد. این رمان، آینده ای را به تصویر می کشد که در آن مردم بومی آمریکای شمالی به دلیل توانایی شان در رؤیاپردازی دستگیر می شوند؛ پدیده ای که ارتباط نزدیکی با حافظه فرهنگی و زبان های اجدادی دارد. بنابراین، بحث اصلی بر این متمرکز است که چگونه رمان، زبان های بومی را هم به عنوان مخازن حیاتی حافظه فرهنگی و هم به عنوان شیوه های تجسم یافته و مستقلی که با جذب شدن مخالف هستند، ارائه می دهد. این مقاله با استفاده از چارچوب کروسکریتی، که با بینش هایی از لیان هینتون، ترزا مک کارتی و نظریه ادبی بومی تکمیل می شود، تحلیل متنی دقیقی از تصاویر رمان از زبان در رؤیاها، داستان ها و بقای روزمرّه انجام می دهد. این رویکرد، تفسیر ادبی را با انسان شناسی زبانی ترکیب می کند و نشان می دهد که چگونه زبان، نه تنها به عنوان وسیله ای برای ارتباط، بلکه به عنوان یک نیروی هستی شناختی مرتبط با محیط، تبار و آینده جمعی عمل می کند. یافته ها نشان می دهد که دیمالین، زبان را غیرقابل استخراج و احیاکننده می داند و هم سیاست های تاریخی جذب و هم بهره برداری بیوتکنولوژیکی بالقوه را به چالش می کشد. علاوه بر این، این تحلیل با تأکید بر جنبه های تجسم یافته و اکولوژیکی حاکمیت زبانی در داستان های پساآخرالزّمانی، به پیشرفت پژوهش در مورد احیای زبان های بومی کمک می کند.Language, Memory, and Resistance: Investigating Indigenous Cultural Heritage and Sovereignty through Language Ideology Theory in Cherie Dimaline’s "The Marrow Thieves"
This study examines how Cherie Dimaline’s The Marrow Thieves (2017) portrays Indigenous languages as cultural heritage, embodied inheritance, and tools of resistance through Paul V. Kroskrity’s concept of language ideologies. The novel depicts a future where North America’s Indigenous peoples are hunted for their ability to dream; a phenomenon closely linked to cultural memory and ancestral languages. Thus, the main argument focuses on how the novel presents Indigenous languages as both vital repositories of cultural memory and sovereign, embodied practices that oppose assimilation. Using Kroskrity’s framework, complemented by insights from Leanne Hinton, Teresa McCarty, and Indigenous literary theory, this paper conducts close textual analysis of the novel’s portrayals of language in dreams, stories, and everyday survival. The approach combines literary interpretation with linguistic anthropology, demonstrating how language functions not only as a means of communication but also as an ontological force connected to land, lineage, and collective future. The findings suggest that Dimaline views language as non-extractable and regenerative, challenging both historical policies of assimilation and potential biotechnological exploitation. Furthermore, this analysis advances scholarship on Indigenous language revitalization by emphasizing the embodied and ecological aspects of linguistic sovereignty in post-apocalyptic fiction.
تبلیغات
