آیرونی به مثابه گفتمان رمانتیستی و تقابل مقدّس و نامقدّس در شعر بختیارعلی؛ بر اساس رویکرد نشانه شناختی اومبرتو اکو
آرشیو
چکیده
نشانه شناسی آیرونی، رویکردی است که با تمرکز بر تقابل میان مقدّس و نامقدّس، به تحلیل لایه های پنهان معنا در آثار ادبی می پردازد. آیرونی در این چارچوب نه تنها به طنز یا تضاد سطحی اشاره دارد، بلکه به تضادهای عمیق معنایی میان تجربه انسانی و جهان اطراف او توجه می کند و امکان بازنمایی پیچیدگی های درونی شخصیت ها و جهان شعری را فراهم می آورد. هدف این تحقیق، بررسی نحوه بازنمایی تقابل مقدّس و نامقدّس در دو شعر از بختیار علی از منظر نشانه شناسی تأویلی اومبرتو اکو و رمانتیسم عرفانی است. این پژوهش، به دنبال کشف تأثیر رمزگان های عرفانی و رمانتیک در ساختار معنایی شعر است و تلاش دارد، نشان دهد که چگونه شعر، تجربه ای چندلایه و عمیق را به خواننده منتقل می کند. روش تحقیق، به صورت توصیفی-تحلیلی است و داده های تحقیق شامل نمونه ای منتخب از اشعار بختیار علی هستند که با تحلیل نمادها، استعاره ها، تصاویر و رمزگان های شعری مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها حاکی از آن است که شعر بختیار علی با بهره گیری از عناصر نمادین و تصاویر پیچیده، آیرونی را در شعرهای خود به شکلی به کار برده است که در آن، مفاهیم مقدّس و نامقدّس، زشت و زیبا و زمینی و ملکوتی، با هم درآمیخته است و به صورت تجربه ای درونی، تضادها و تعارض های روحی شاعر را بازنمایی می کند. در نهایت، این روش امکان فهم بهتر تجربه های عرفانی و رمانتیک انسان را فراهم می آورد و تأکید دارد زبان شعری نه تنها ابزاری شاعرانه، بلکه واسطه ای برای انتقال تجربه های عمیق انسانی و عرفانی است.Irony as a Romantic Discourse and the Dialectic of Sacred and Profane in Bakhtiyar Ali’s Poetry: A Semiotic Approach Based on Umberto Eco
The semiotics of irony, as an analytical approach, focuses on the dialectic between the sacred and the profane to uncover hidden layers of meaning in literary works. In this framework, irony extends beyond mere humor or superficial contradiction, addressing profound semantic tensions between human experience and the surrounding world, thus enabling the representation of complex inner dimensions of characters and poetic worlds. This study aims to explore how the dialectic of the sacred and the profane is represented in two poems by Bakhtiyar Ali through the lens of Umberto Eco’s interpretive semiotics and mystical romanticism. The research seeks to uncover the influence of mystical and romantic codes on the semantic structure of the poetry and aims to demonstrate how these poems convey a multilayered and profound experience to the reader. The research employs a descriptive-analytical method, with data consisting of a selected sample of Bakhtiyar Ali’s poetry, analyzed through their symbols, metaphors, imagery, and poetic codes. The findings reveal that Bakhtiyar Ali’s poetry utilizes symbolic elements and complex imagery to employ irony in a manner that intertwines the sacred and the profane, the ugly and the beautiful, and the earthly and the divine. This approach manifests the poet’s internal conflicts and spiritual contradictions as an inner experience. Ultimately, this method facilitates a deeper understanding of human mystical and romantic experiences, emphasizing that poetic language serves not only as an artistic tool but also as a medium for conveying profound human and mystical experiences.
تبلیغات
