تحلیل گفتگوهای خسرو و شیرین در منظومه خسرو وشیرین نظامی (برپایه جفت های هم جوار)
آرشیو
چکیده
تحلیل مکالمه، یکی از راه های کشف معانی در پاره گفتارهاست. این نوع بررسی و تحلیل هرچند زیر مجموعه تحلیل گفتمان قرار می گیرد اما به صورت مجزّا و با بررسی هر پاره گفتار می توان نحوه تعامل طرفین گفتگو و معانی مدّنظر آن ها را دریافت. جفت های هم جوار یکی از جنبه های مورد بررسی در تحلیل مکالمه است که از طریق آن می توان به چگونگی انتقال معنا و سپس تفسیر آن ها پی برد. با بررسی این جنبه از تحلیل مکالمه در مکالمه های میان خسرو و شیرین، می توان جایگاه یک پاره گفتار در جفت هم جوار را با توجّه به بافتی که در آن قرار گرفته اند، تعیین و ساختارهایی که خسرو یا شیرین برای پاسخگویی ترجیح می دهند، پیدا کرد و به تحلیل آن ها پرداخت. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی به تحلیل مکالمه های خسرو و شیرین در منظومه خسرو و شیرین بر پایه جفت های هم جوار پرداخته است. نتایج پژوهش، بیانگر این است که خسرو و شیرین به نوبت سخن می گویند و نوبت های گفتگو را رعایت می کنند و در این میان، کسی که بیشتر از دیگری پاره گفتارهای مرتبط با سخن دیگری را بیان می کند، شیرین است و در مقایسه با خسرو بیشتر از او هم، از تمثیل برای ابراز دیدگاه و تثبیت هویّت پادشاهی خود استفاده می کند؛ امّا خسرو به طور عامدانه برخی از سخنان شیرین را نادیده گرفته و پس از چندین نوبت گفتگو که پافشاری شیرین را مشاهده می کند خود را ملزم به پاسخگویی دانسته و جفت های هم جوار با سخنان شیرین را بیان می کند.Analysis of Khosrow and Shirin's Conversations in Nizami's Poem Khosrow and Shirin (Based on Adjacent Pairs)
Dialogue analysis is one of the methods used to uncover meanings within utterances. Although it falls under the broader category of discourse analysis, it can be conducted independently by examining individual utterances to understand the interaction between conversational partners and the meanings they intend to convey. Adjacent pairs, a key aspect of dialogue analysis, provide insight into how meanings are transferred and interpreted. By analyzing this aspect in the conversations between Khosrow and Shirin, one can determine the position of an utterance within an adjacent pair in its specific context, identify the response structures preferred by Khosrow or Shirin, and analyze them. This study employs a descriptive-analytical approach to examine the conversations between Khosrow and Shirin in Nizami’s Khosrow and Shirin based on adjacent pairs. The findings indicate that Khosrow and Shirin take turns speaking and adhere to conversational turn-taking norms. Shirin tends to produce more utterances that are relevant to the other’s speech compared to Khosrow. Additionally, Shirin uses metaphors more frequently than Khosrow to express her views and assert her royal identity. However, Khosrow deliberately ignores some of Shirin’s statements and only responds to her adjacent pairs after observing her persistence across multiple conversational turns.
تبلیغات
