«ابر- زن» به عنوان یک کالای نوظهور در نظام سرمایه داری متأخر: دیدگاه های ژیژک و بدیو پیرامون موقعیت زنان در دوران معاصر
آرشیو
چکیده
نظام سرمایه داری متأخر، سوژه را به هیولایی کامجو و در بهترین حالت، به روان پریشی سردرگم تنزّل داده که مأیوسانه در پی شناخت جایگاه خود در این جهان است. ناامیدی نسبت به سوژه معاصر، سرمایه داری را بر آن داشته تا از آخرین محصول خود یعنی ابر-زن رونمایی کند تا هژمونی دلخواه خود را فراهم سازد. پسا-سرمایه داری، همه توجه خود را معطوف به «ابر-زن» نموده و مسیر پیشرفت او را در تمام عرصه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی هموار ساخته است. این پژوهش با بهره بردن از دیدگاه های آلن بدیو و اسلاوی ژیژک، ظهور ابر-زن را مرتبط با سقوط جایگاه مرد در دوران معاصر می داند. بدیو به واسطه دیدگاه مسیحی-کمونیستی خود، باور دارد که از درون نظام سرمایه داری ناجی ای به نام «نو-دختر» ظهور می کند تا نوید بخش آزادی بشریت باشد؛ اما ژیژک، پیدایش نو-دختر را با نظریه دیالکتیک هگل پیوند می دهد که به عنوان یک پادنهشت برخاسته از دل نظام سرمایه داری می داند و آن را به چالش می کشد. یافته اصلی پژوهش حاضر بر این نکته تأکید می ورزد که ژیژک در نظریه مورد بحث، ضمن متهم کردن نظام سرمایه داری به ریاکاری در تسامح با جنبش های جنسیتی نوظهور، همگان را به انجام یک «اقدام» برای رسیدن به آزادی واقعی دعوت می نماید.The woman-One as a Late Capitalism Newfound Product: Žižek and Badiou’s Insights into State of Women in the Contemporary Age
The contemporary subject, frustrated by the anal and post-industrial fathers, cannot enact the ideological mechanism desired by late capitalism. Such functional failures reduce the subject to a monster craving for indefinite jouissance, or a pathetic creature lost in the world. Late capitalism thus resorts to the woman-One as an alternative that can retrieve its ideological hegemony. As a library-based qualitative research, this paper reflects Žižek and Badiou’s criticism of late capitalism’s provision of unlimited jouissance and all-encompassing freedom for the woman-One that has marked a dramatic plunge in men’s symbolic significance. Badiou, however, infers that capitalism’s plan will fall through, for the ‘new-girl’, as the ultimate savior, comes to emancipate the whole human race from capitalism. Like the Hegelian Dialectics, the new-Girl implies a capitalistic positive negativity that can confronts capitalism with many challenges. Nevertheless, capitalism’s triumph over woman-One’s body and elimination of the paternal function cannot last long, for the world will be conquered by the ‘new-girl’ heralding capitalism’s overthrow. Disappointed with this incapacitated body, late capitalism invents the woman-One to restore its desired social, political and economic equilibrium. However, the woman-One herself is challenged by the contemporary new-girl that rescinds capitalism’s enslaving scheme, liberate women and the whole race.
تبلیغات
