تقارن تَخَنُّث و تَذَکُّر با همجنس گرایی در حقوق کیفری ایران و فقه اسلامی
آرشیو
چکیده
همجنس گرایی به عنوان یک رفتار مستوجب کیفر، در حالی برای اولین بار در قانون مجازات اسلامی 1392 مطرح شد که قبل از طرح آن، نظام حقوقی ایران برای یک دوره طولانی با خلأ قانونی مواجه بود. درحالی که تحریم همجنس گرایی از نگاه شرعی از ضروریات دین به شمار می آمد و برخلاف سایر رفتارهای خلاف اخلاق و عفت که سابقه قابل توجهی در قوانین کیفری دارند، این عنوان مجرمانه موصوف به تازگی وارد قلمرو حقوق کیفری شده است. در نگاه اول، به نظر می رسد رویکرد قانون گذار کیفری ایران در راستای طرح این موضوع، برمبنای حمایت از ارزش های دینی و اخلاقی جامعه بوده است؛ ارزش هایی که هم تراز با مبانی اخلاق گرایی قانونی، بازتاب گسترده ای در قوانین کیفری داشته است. اما نگاه بی روح مقنن به این پدیده، بدون درک مشخصه هایی از قبیلِ تَخَنُّث و تَذَکُّر، اهداف سیاست کیفری را در قبال کیفرگزینی و بازدارندگی و عدم تکرار چنین پدیده ای برآورده نمی سازد. رویکرد مطلق قانون گذار به کیفر همجنس گرایی در حالی بوده است که جایگاه این عنوان، از یک طرف در تراز با عناوین تَخَنُّث و تَذَکُّر و از طرف دیگر کیفردهی آن در چارچوب جرائم حدی و یا تعزیرات منصوص شرعی، در هاله ای از ابهام فرورفته است؛ ابهامی که رویه قضایی را دچار سردرگمی نموده و منجر به صدور آراء متعارض و بعضاً اشتباه شده است. در این پژوهش که برمبنای مطالعات توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است، تلاش می گردد ضمن تبیین مفاهیم تَخَنُّث و تَذَکُّر، رویکرد حقوق کیفری ایران و فقه اسلامی در تقارن این عناوین با همجنس گرایی تحلیل و به ابهامات مذکور پاسخ داده شود.The Parallelism of Effeminacy and Masculinity with Homosexuality in Iranian Criminal Law and Islamic Jurisprudence
Homosexuality was first introduced as a punishable behavior in the 1392 Islamic Penal Code, while before its introduction, the Iranian legal system faced a legal vacuum for a long period. While the prohibition of homosexuality was considered a religious necessity from Shariah perspective, and unlike other immoral and indecent behaviors that have a significant history in criminal laws, the aforementioned criminal title has only recently entered the realm of criminal law. At first glance, it seems that the approach of the Iranian criminal legislator in addressing this issue has been based on supporting the religious and moral values of society, which have been widely reflected in criminal laws, along with the basics of legal morality. However, the legislator's soulless view of this phenomenon, without understanding characteristics such as effeminacy and masculinity, does not meet the goals of penal policy in terms of sentencing, deterrence, and non-repetition of such a phenomenon. The legislator's absolute approach to the punishment of homosexuality has been while the status of this title, on the one hand, is on a par with the titles of effeminacy and masculinity, and on the other hand, its punishment within the framework of Hudud crimes or prescribed Taeziri punishments has been shrouded in an aura of ambiguity, which has confused judicial practice and led to the issuance of conflicting and sometimes erroneous decisions. In this research, which is based on analytical and descriptive studies, an attempt is made to explain the concepts of effeminacy and masculinity, meanwhile to analyze the approach of Iranian criminal law and Islamic jurisprudence in the parallelism of these titles with homosexuality, and respond to the aforementioned ambiguities.
تبلیغات
