مفهوم پردازی بهبود رفتار کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه رازی با تأکید بر توسعه آموزش کارآفرینی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: رفتار کارآفرینانه یکی از عوامل مهم در دستیابی به توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی است که می تواند با ایجاد شغل، تقویت نوآوری و بهبود سطح اقتصادی جامعه، تأثیر قابل توجهی بر پیشرفت کشورها داشته باشد. در این میان، آموزش کارآفرینی یکی از ابزارهای مؤثر برای ایجاد و تقویت این رفتار است. این نوع آموزش می تواند با تأثیرگذاری بر نگرش افراد، افزایش مهارت های عملی و ایجاد انگیزه، نقش مهمی در شکل گیری رفتارهای کارآفرینانه ایفا کند. بااین حال، علی رغم تأکیدات نظری بر اهمیت آموزش کارآفرینی، در عمل، شکاف هایی در تدوین مدل های جامع و کاربردی برای ارتقای رفتار کارآفرینانه دانشجویان مشاهده می شود. بر این اساس هدف پژوهش حاضر ارائه مدلی جامع برای بهبود رفتار کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه رازی با تأکید بر توسعه آموزش کارآفرینی است. روش شناسی: این پژوهش با رویکرد آمیخته (کیفی-کمی) انجام شد. در مرحله کیفی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 15 نفر از اساتید دانشگاه رازی انجام شد. این مصاحبه ها با روش تحلیل محتوای کیفی بررسی و کدگذاری شدند. فرایند مصاحبه تا زمان اشباع نظری ادامه یافت. در مرحله کمی، پرسشنامه ای بر اساس یافته های کیفی طراحی و بین 374 دانشجو توزیع گردید. نمونه ها به روش تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کیفی نشان داد که ده عامل اصلی بر رفتار کارآفرینانه تأثیرگذار هستند: 1) بهبود زیرساخت های آموزشی و ارتباطی، 2) آموزش خصوصیات روان شناختی، 3) بهره گیری از تجارب، 4) تغییر نگرش نسبت به رفتار کارآفرینانه، 5) آموزش مهارت ها، 6) آموزش بهبود رفتاری، 7) الگوسازی، 8) بهبود قصد کارآفرینانه، 9) راهبردهای آموزشی و 10) انگیزه دهی به دانشجویان. تحلیل کمی نیز نشان داد که این عوامل با ضرایب بار عاملی معنادار (بین 53/0 تا 82/0) در مدل نهایی تأثیرگذار هستند. در این میان، تغییر نگرش نسبت به رفتار کارآفرینانه (بار عاملی 82/0)، بهبود قصد کارآفرینانه (76/0) و آموزش مهارت ها (69/0) بیشترین تأثیر را داشتند. نتیجه گیری/ دستاوردها: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی جامع برای بهبود رفتار کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه رازی انجام شد و نتایج نشان داد که آموزش کارآفرینی از طریق عوامل مختلفی در شکل گیری و تقویت رفتارهای کارآفرینانه نقش ایفا می کند. از منظر نظری، این پژوهش مدلی مفهومی برای بهبود رفتار کارآفرینانه دانشجویان ارائه می دهد که می تواند به عنوان یک چارچوب مرجع در مطالعات آتی برای توسعه رفتارهای کارآفرینانه مورد استفاده قرار گیرد. از نظر عملی، یافته های این پژوهش می تواند به سیاست گذاران و دانشگاه ها در طراحی برنامه های آموزشی کارآفرینی کمک کند. در این راستا پیشنهاد می شود دانشگاه ها با تقویت زیرساخت های آموزشی و ارتباطی، ایجاد فرصت های تعامل با کارآفرینان موفق و ارائه دوره های عملی و مهارت محور، به ارتقای رفتار کارآفرینانه در دانشجویان بپردازند. همچنین، مدیران آموزشی باید استراتژی هایی را اتخاذ کنند که انگیزه دانشجویان را برای ورود به حوزه کارآفرینی افزایش دهند و آنان را به سوی انتخاب این مسیر شغلی هدایت کنند.Conceptualizing the Improvement of Entrepreneurial Behavior Among Students at Razi University with an Emphasis on the Development of Entrepreneurship Education
Introduction : Entrepreneurial behavior, which is a vital factor in achieving sustainable socioeconomic development, can significantly contribute to national development by creating job opportunities, promoting innovation, and improving the national economy. In this regard, entrepreneurship education stands out as an effective tool for fostering and enhancing entrepreneurial behavior, as it can play a fundamental role in shaping such behavior by influencing people’s attitudes, enhancing their practical skills, and motivating them. However, despite the theoretical emphasis on the importance of entrepreneurship education, practical gaps persist in developing comprehensive and applicable models for enhancing students' entrepreneurial behavior. This study aimed to propose a holistic model to improve entrepreneurial behavior among students at Razi University, with a particular focus on developing entrepreneurship education.
Methodology : The research adopted the mixed-methods approach. In the qualitative phase, semi-structured interviews were conducted with 15 faculty members at Razi University. Data were then analyzed through qualitative content analysis and coding. Interviews continued until theoretical saturation was achieved. In the quantitative phase, a questionnaire was designed based on qualitative findings and distributed among 374 students. The sample was selected using simple randomization and Cochran’s formula. The collected data were analyzed using structural equation modeling (SEM) with AMOS software.
Findings : The qualitative findings identified ten key factors influencing entrepreneurial behavior: (1) improving educational and communicative infrastructure, (2) teaching psychological traits, (3) leveraging experiences, (4) changing attitudes toward entrepreneurial behavior, (5) teaching skills, (6) enhancing behavioral improvement, (7) creating role models, (8) strengthening entrepreneurial intentions, (9) adopting educational strategies, and (10) motivating students. The quantitative analysis validated these findings, demonstrating significant factor loadings (ranging from 0.53 to 0.82) for all identified variables in the final model. Among these factors, changing attitudes toward entrepreneurial behavior (factor loading = 0.82), improving entrepreneurial intentions (0.76), and teaching skills (0.69) were the most influential.
Conclusion/ Implications : This study aimed to present a comprehensive model for improving entrepreneurial behavior among students at Razi University. The results indicated that entrepreneurship education plays a significant role in the formation and reinforcement of entrepreneurial behaviors through various factors. From a theoretical perspective, this research provides a conceptual model for improving students' entrepreneurial behavior, which can serve as a reference framework in future studies aimed at developing entrepreneurial behaviors. From a practical standpoint, the findings can assist policymakers and universities in designing entrepreneurship education programs. It is recommended that universities foster entrepreneurial behavior among students by enhancing educational and communicational infrastructures, creating opportunities for interaction with successful entrepreneurs, and offering practical, skills-based courses. Furthermore, educational managers should adopt strategies that increase students' motivation to enter the field of entrepreneurship and guide them toward choosing this career path.
تبلیغات
