رابطه ساختاری خودارزشمندی و خودانتقادی با سازگاری تحصیلی دانشجویان: نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امروزه تحصیلات سطح بالا، دست یابی به اهداف حرفه ای و شغلی در سیکل زندگی روزمره بسیاری از افراد طبیعی شمرده می شود. در این بین سازگاری تحصیلی به عنوان یکی از ابعاد کلی سازگاری روانی اجتماعی همیشه مورد توجه پژوهشگران در حوزه تعلیم و تربیت بوده است لذا این پژوهش با هدف نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی در رابطه خودارزشمندی و خودانتقادی با سازگاری تحصیلی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانشجویان سال دوم و سوم دانشکده علوم دانشگاه سراسری یزد که در سال تحصیلی 1403-1402 مشغول به تحصیل و مشتمل بر 800 دانشجو بودند. برای انتخاب نمونه از میان جامعه مذکور 300 دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. همه دانشجویان به پرسشنامه خودارزشمندی کروکر و همکاران(2003)، پرسشنامه خودانتقادی لویز(1988)، پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک(1984) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بالتینک(2001) پاسخ دادند. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری و به کمک دو نرم افزار spss و Amos23 انجام شد. نتایج نشان داد رابطه مستقیم خودکارآمدی تحصیلی با سازگاری تحصیلی(675/0)، خودارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی(548/0) و خودانتقادی با خودکارآمدی تحصیلی(77/0-) معنی دار است (05/0>p). همچنین براساس آزمون سوبل از آن جا که آماره های آزمون بالاتر از 96/1 به دست آمده است(001/0>p) روابط غیر مستقیم خودارزشمندی و سازگاری تحصیلی از طریق خودکارآمدی و رابطه غیر مستقیم خودانتقادی و سازگاری تحصیلی از طریق خودکارآمدی معنی دار است. بنابر نتایج پژوهش می توان از بسته های آموزشی مبتنی بر سازگاری تحصیلی در جهت بهبود خودانتقادی و خودارزشمندی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان استفاده نمود.The relationship between attachment styles and narcissism with sexual arousal disorder in postmenopausal women: the mediating role of sexual satisfaction
Introduction: Today, high-level education and achieving professional and career goals are considered natural in the daily life cycle of many people. Therefore, academic adjustment has been of interest to researchers as one of the general dimensions of psychosocial adjustment. Therefore, this study aimed to investigate the mediating role of academic self-efficacy in the relationship between self-worth and self-criticism with students' academic adjustment. Method: The research method was causal correlation. The statistical population included second and third year students of the Faculty of Science of Yazd University who were studying in the academic year 2023-2024 and consisted of 800 students. To select a sample, 300 students were selected from the aforementioned population using the convenience sampling method. All students responded to the Crocker et al. self-esteem questionnaire (2003), Lewis self-criticism questionnaire (1988), Baker and Seriak academic adjustment questionnaire (1984), and McIlroy and Baltink academic self-efficacy questionnaire (2001). IMOS software was used for structural equation modeling. Findings: The results showed that the direct relationship between academic self-efficacy and academic adjustment (0.675), self-worth with academic self-efficacy (0.548), and self-criticism with academic self-efficacy (-0.77) was significant (p<0.05). Also, based on the Sobel test, since the test statistics were obtained above 1.96 (p<0.001), the indirect relationship between self-worth and academic adjustment through self-efficacy and the indirect relationship between self-criticism and academic adjustment through self-efficacy were significant. Conclusion: According to the results of the study, treatment packages based on academic adjustment can be used to improve self-criticism, self-esteem, and academic self-efficacy in students.
تبلیغات
