خوانش تفسیری واژه رمزی «هُو» با تکیه بر میراث عرفانی و دینی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
کلمه پر رمز و راز «هُو» معادل «او» در زبان فارسی، هرچند از منظر ترکیبات عربی، ضمیر مفرد سوم شخص غائب است که به مرجعی برمی گردد و از مفهوم مبهمى حکایت مى کند، در منابع دینی و عرفانی، فراتر از یک ضمیر و به عنوان یک رمز و راز محسوب شده و حاوی معانی ژرفی است. مقاله حاضر که به شیوه توصیفی تحلیلی و با گردآوری اطلاعات کتابخانه ای نگارش یافته، درصدد ارائه لایه های مختلف معنایی واژه «هُو» و مقایسه کاربرد «هُو» با سایر ضمایر الهی و تبیین کارکردهای آن با تکیه بر میراث دینی و ادبیات عرفانی است. نوشتار حاضر در پی پاسخ گویی به این پرسش است که چگونه این واژه از منظر دستوری به ابعاد عرفانی تعمیم پیدا کرده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد کلمه «هُوَ» نه یک ضمیر ساده، بلکه اسم اعظم خداوند است که به ذات خالص خداوند اشاره دارد که هیچ گونه محدودیت یا تشبیهی ندارد. «هو» در این جایگاه، دو کارکرد هستی شناسی یا انتولوژی و معرفت شناسی یا اپیستمولوژی دارد. در بُعد هستی شناسانه، کلمه «هُو» ناظر به وجود واحد و فراگیر حق تعالی نسبت به موجودات است؛ یعنی یک «بود» است که آن خداست و مابقی «نمود» و تجلّی آن وجودند. در بعُد معرفت شناسانه، «هُو» به غیب الغیوب بودن خداوند اشاره دارد.An interpretive reading of the code word "Hu" based on mystical and religious heritage
he mysterious word "hu", equivalent to "o" in Persian, although from the perspective of Arabic compounds, it is an absent third-person singular pronoun that refers to a reference and indicates an ambiguous concept, but in religious and mystical sources, it is considered more than a pronoun and is considered a mystery and contains profound meanings. The present article, which is written in a descriptive-analytical manner and by collecting library information, seeks to present different semantic layers of the word "hu", compare the use of "hu" with other divine pronouns, and explain its functions by relying on religious heritage and mystical literature. The present article seeks to answer the question of how this word has been generalized from a grammatical perspective to mystical dimensions? The findings of the study show that the word "He" is not a simple pronoun, but the supreme name of God, which refers to the pure essence of God, which has no limitations or analogies. "He" in this position has two functions: ontology and epistemology. In the ontological dimension, the word "He" refers to the single and comprehensive existence of the Supreme Being with respect to beings, that is, there is one "being" which is God, and the rest are "appearances" and manifestations of that being. In the epistemological dimension, "He" refers to the unseenness of God.
تبلیغات
