تحلیل حقوقی امکان باطل بودن ضمنی دادخواست، رسیدگی،و رأی در آیین دادرسی مدنی و چگونگی اعتراض و اعلام آن (با نگاهی به کامن لا) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قانون آیین دادرسی مدنی به طور ضمنی مواردی را مطرح کرده است که در آن ها دادخواست، دادرسی، و رأی ممکن است باطل شود. اگر خواهان بدون داشتن اهلیت اقامه دعوا کند و دادگاه متوجه عدم اهلیت او شود، قرار رد دعوا صادر می شود. ولی اگر دادگاه متوجه وجود این ایراد نشود و خوانده هم ایراد عدم اهلیت خواهان را مطرح نکند، دادگاه به رسیدگی ادامه می دهد. چنین رسیدگی ای در ظاهر صحیح اما به طور ضمنی و مستتر باطل خواهد بود و اگر به صدور رأی منجر شود آن رأی نیز به طور ضمنی باطل خواهد بود. ولی آن قانون راهکار آشکاری برای چگونگی درخواست اعتراض، رسیدگی، و اعلام چنین بطلانی پیش بینی نکرده است. اگر دادگاه بدوی قبل از صدور رأی متوجه این امر شود و عدم اهلیت خواهان رفع شده باشد، قرار رد دعوا صادر می کند. ولی بعد از صدور رأی بدوی، مورد توجه واقع نشده بودن وجود چنین ایرادی به طور آشکار از جهات تجدیدنظرخواهی نیست و چون جهات تجدیدنظرخواهی استثنایی و حصری هستند، نمی شود بدون دلیل موجه آن ها را به این مورد تسری داد. همه آرا قابل فرجام خواهی نیستند، گرچه اگر چنین رأیی از موارد قابل فرجام خواهی بود به خاطر عدم رعایت حقوق اصحاب دعوا می شد از آن فرجام خواهی کرد. اگر هنگام تقدیم دادخواست خواهان فاقد اهلیت بوده و درواقع دادخواست او باطل بوده و در باره آن دادخواست حکم صادر شده باشد می توان به جهت «حکم به غیر خواسته» یا «کشف مدرک مکتوم» از آن حکم اعاده دادرسی خواست. ولی اگر عدم اهلیت خواهان بعد از دادن دادخواست حادث شده یا رأی صادره قرار، حتی قرار سقوط دعوا، باشد چنین امکانی هم وجود نخواهد داشت. اگر خوانده نیز فاقد اهلیت بوده یا در اثنای دادرسی اهلیت خود را از دست داده باشد وضعیت مشابهی مطرح می شود. البته، در این حالت باید امکان واخواهی را هم مدنظر داشت. درواقع، این بحث روی دیگر سکه توقیف دادرسی هم هست.Legal Analysis of the Possibility of Implicit Invalidation of Petition, Proceeding, and Judgment in Civil Procedure and Manner of Protesting to it and Declaring it (Considering the Common Law)
The Civil Procedure Code implicitly recognizes circumstances under which petitions, proceedings, and judgments may be invalidated. For example, if a claimant initiates a lawsuit without legal capacity and the court identifies this defect, the case is dismissed. However, if neither the court nor the defendant raises the claimant’s lack of capacity, proceedings may continue despite appearing valid on their face. Such proceedings—and any resulting judgment—are implicitly invalid due to the underlying flaw. The Civil Procedure Code, however, offers no clear mechanism for challenging or declaring this invalidity. If a lower court detects the claimant’s incapacity before issuing a judgment and the incapacity is subsequently resolved, it may issue an order rejecting the lawsuit. Once a judgment is rendered, however, the failure to address such defects does not explicitly constitute grounds for appeal. Since appealable issues are narrowly defined and exclusive, this defect cannot be raised absent specific statutory support. Not all judgments are appealable to the Supreme Court, though an appealable judgment tainted by this oversight could be challenged for violating litigants’ rights. If the claimant lacked capacity at the time of filing, rendering the petition invalid, a retrial might be sought on grounds such as a “non-willed verdict” or “newly discovered evidence.” However, if the incapacity arises after filing but before judgment—or if the judgment is an unappealable order, such as a dismissal—this remedy becomes unavailable. A similar issue emerges if the defendant is incapacitated or loses capacity during proceedings, potentially opening the door to objections against an ex parte judgment. This scenario reflects the flip side of dilatory pleas, underscoring gaps in procedural safeguards.
تبلیغات
