تبیین چارچوب احیای مناظر پساصنعتی شهری با رویکرد طراحی و توسعه احیایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مناظر پساصنعتی با ارزش های هویتی، به عنوان میراث فرهنگی عصر مدرن شناخته می شوند. این عرصه ها از جنبه های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی آسیب دیده و از بُعد بصری، منظری نامناسب را ایجاد کرده اند. در این نوع عرصه ها، مداخلات با رویکردهای مختلف انجام شده است اما به دلیل پیچیدگی این مناظر و آسیب های وارده به اکوسیستم، نیاز به رویکردی جامع است که ضمن حفظ ارزش میراث صنعتی، آسیب های گذشته را ترمیم و باعث بهبود تعامل متقابل انسان او طبیعت شود. رویکرد «طراحی و توسعه احیایی» با نگاهی «جامع» و «سیستماتیک» با منابع ذاتی خود سیستم، ترمیم و احیا را ایجاد می کند که به همپیوندی نیازهای جامعه انسانی و طبیعت می انجامد. هدف پژوهش، ارائه چارچوبی جامع جهت احیای مناظر پساصنعتی با رویکرد احیایی است. در این راستا، به روش تحلیلی-تطبیقی مؤلفه های مؤثر در احیای مناظر پساصنعتی در شیوه های پیشین، با جریان های مؤثر در رویکرد احیایی تطبیق داده شده و ارتقا یافته است. سپس با بهره گیری از چارچوب پرکینز ویل، به عنوان یکی از چارچوب های کاربردی احیایی، جامع و نوآورانه احیای مناظر پساصنعتی ارائه شده است. این چارچوب به صورت دیاگرامی چندلایه، شامل یک هسته و چندین حلقه است که براساس آن سیاست گذاری ها و راهبردهای طراحی و توسعه مناظر پساصنعتی ارائه می شود. در این چارچوب، «مکان» به عنوان هسته سیستم، حلقه اول «ابعاد بررسی مکان»، حلقه دوم «جریان های مؤثر» در احیای مناظر پساصنعتی، حلقه سوم «زیرجریان ها» و حلقه چهارم «اکوسیستم» است. طبق یافته های پژوهش جریان های مؤثر در احیای مناظر پساصنعتی شامل 12 جریان تنوع زیستی، اجتماع، اقتصاد، فرهنگ، آموزش، زیبایی شناسی، سلامت، مشارکت، زیرساخت، مواد و مصالح، انرژی و آب است. این چارچوب جهت احیای سایت های پساصنعتی از یک کارگاه کوچک تا یک مجموعه گسترده صنعتی قابل تعمیم است.Explaining the Framework for Regenerating Urban Post-Industrial Landscapes Based on a Regenerative Design and Development Approach
Post-industrial landscapes with identity values are recognized as cultural heritage of the modern era. These areas have been damaged socially, economically, and environmentally, and have created an unsuitable visual landscape. Various interventions have been made in these areas, but due to the complexity of these landscapes and the damage to the ecosystem, a comprehensive approach is needed. This approach should preserve the industrial heritage values, repair past damages, and improve the mutual interaction between humans and nature. The “regenerative design and development” approach, employing a “comprehensive” and “systematic” view, uses the system’s intrinsic resources to create restoration and regeneration that leads to the integration of human society’s needs and nature. The research aims to provide a comprehensive framework for regenerating post-industrial landscapes with a regenerative approach. In this study, the influential factors in regenerating post-industrial landscapes in previous methods were analyzed and compared with the effective trends in the regenerative approach and were enhanced. Then, using the Perkins + Will framework, as one of the practical regenerative frameworks, a comprehensive and innovative framework for regenerating post-industrial landscapes was presented. This framework is a multi-layered diagram consisting of a core and several rings, based on which policies and strategies for the design and development of post-industrial landscapes are provided. In this framework, “place” is the core of the system, the first ring is “place assessment dimensions,” the second ring is “effective trends” in regenerating post-industrial landscapes, the third ring is “sub-trends,” and the fourth ring is the “ecosystem.” According to the research findings, the effective trends in regenerating post-industrial landscapes include 12 trends: biodiversity, community, economy, culture, education, aesthetics, health, participation, infrastructure, materials, energy, and water. This framework can be applied to regenerate post-industrial sites ranging from a small workshop to a large industrial complex.
تبلیغات
