بررسی دیدگاه ابن تیمیه درباره «علم غیب» و «اخبار غیبی»
آرشیو
چکیده
علم غیب و صدور اخبار غیبی از امامان((ع))، از مباحث کلامی شیعی است و اعتقاد شیعه به این آموزه انکارپذیر در طول تاریخ تشیع، با اندکی قبض و بسط، در مجامع علمی مطرح بوده است؛ هرچند برخی علمای اهل سنّت نیز آن را می پذیرند. در این میان، دیدگاه ابن تیمیه (م728ق) به دلیل جایگاه علمی وی در جامعه اهل تسنن و اهمیت مقوله کلامی علم غیب در منازعات بینامذهبی و نیز نگاشته هایی در مورد اعلام پذیرش علم غیب امام علی(ع) از سوی ابن تیمیه، قابلیت بحث دارد. بر مبنای دستاورد مقاله حاضر، ابن تیمیه قائل به صدور اخبار غیبی از اصحاب پیامبر(ص) بوده که امام علی(ع) و نه دیگر ائمه((ع)) نیز در شمار آنان است. او این آگاهی از اخبار غیبی را فضیلتی خاص و یا دلیلی بر امامت نمی دانست و آن را حتی به کاهنان، ساحران و مدعیان نبوت نیز نسبت می دهد؛ گرچه منشأ این علوم در اصحاب را شخص پیامبر(ص)، و سرچشمه علم غیب دیگران را جنّیان و شیاطین می داند. مجموعه داده های موجود، اعتقاد ابن تیمیه به «صدور اخبار غیبی» از امام علی(ع)، و نه پذیرش علم غیب امام(ع) از سوی او را برمی تابد.Examining Ibn Taymiyyah's Perspective on Affirming "Knowledge of the Unseen" and Denying "Unseen Reports"
Knowledge of the unseen (ʿilm al-ghayb) and the issuance of unseen reports (akhbār al-ghayb) from the Imams (peace be upon them) are Shiite theological issues, and the Shiite belief in this undeniable teaching has been discussed in scholarly circles throughout the history of Shiism, with some expansion and contraction. Although some Sunni scholars also accept it. In this regard, the perspective of Ibn Taymiyyah (d. 728 AH) is worthy of discussion due to his scholarly status in the Sunni community and the importance of the theological issue of knowledge of the unseen in inter-sectarian disputes, as well as writings about Ibn Taymiyyah's acknowledgment of Imam Ali's (peace be upon him) knowledge of the unseen. Based on the findings of this article, Ibn Taymiyyah believed in the issuance of unseen reports from the companions of the Prophet (peace be upon him), among whom Imam Ali (peace be upon him) - and not the other Imams (peace be upon them) - was included. He did not consider this knowledge of the unseen as a special virtue or a proof of Imamate, and he even attributed it to soothsayers, sorcerers, and claimants of prophethood. However, he believed that the source of this knowledge in the companions was the Prophet himself (peace be upon him), and the source of the knowledge of the unseen of others was the jinn and devils. The available data set reflects Ibn Taymiyyah's belief in the "issuance of unseen reports" from Imam Ali (peace be upon him), and not his acceptance of the Imam's knowledge of the unseen.
تبلیغات
