رسم الخط و قرائت نسخه عرب 1572a-328c (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قرآن کریم، به عنوان مهم ترین متن مقدس در اسلام، همواره محور اصلی مطالعات قرآنی و دینی بوده است. از زمان نزول این کتاب الهی تا به امروز، نسخه های متعددی از آن در مناطق مختلف جهان اسلام کتابت و ثبت شده اند. این نسخه های خطی که بخشی از میراث فرهنگی و دینی ما هستند، نه تنها از نظر محتوا اهمیت دارند، بلکه به عنوان آثار هنری و تاریخی نیز ارزشمند به شمار می آیند. بررسی دقیق این نسخه ها می تواند بینش های عمیق تری درباره تاریخ تدوین، کتابت و قرائات و همچنین تحول این فرایندها در طول زمان ارائه دهد. به عبارت دیگر، شواهد فیزیکی و مادی به جای مانده از قرون اولیه اسلامی به خصوص نسخه های قرآن در برخی مباحث تاریخ قرآنی مانند تاریخ کتابت و قرائت قرآن کریم اطلاعات سودمندی را در اختیار محققان قرار می دهد که در نقد یا تقویت نظریه پردازی در این زمینه و برطرف کردن تناقضات موجود در برخی گزارش های اسلامی بسیار راهگشا است. در این راستا پژوهش حاضر با تحلیل نسخه عرب 1572a-328c موجود در کتابخانه ملی فرانسه و کتابخانه دانشگاه بیرمنگام که از کهن ترین نسخه های خطی نگاشته شده به سبک حجازی به حساب می آید و در بردارنده فرازهایی از چند سوره قرآنی است تلاش دارد با توسل به جوانب مختلف نسخه شناسی مانند خط، رسم الخط، قرائت و عدالآی، زمان و مکان کتابت آن را تعیین و تا حد امکان به قرائت رایج در دوران نزدیک به عصر نزول نیز دست یابد. یافته های نسخه شناسانه پژوهش و نیز آزمایش کربن 14 حاکی از آن است که تاریخ کتابت این مصحف به قرن اول می رسد و نظام عدّالآی آن، گرچه بیشترین انطباق را با نظام مدنی و مکی دارد اما به لحاظ اختلاف قرائت، بیشترین قرابت را با قرائت قاریان مدنی دارد. در نتیجه می توان گفت که مصحف مدنی است به این معنا که ویژگی های مصاحف مدنی در آن بیشتر به چشم می خورد.Orthography and Reading (Qirāʾāt) of Manuscript Arabe 1572a-328c
The Holy Quran, as the most significant sacred text in Islam, has always been the central focus of Quranic and religious studies. Since the revelation of this divine book to the present day, numerous copies of it have been transcribed and documented in various regions of the Islamic world. These manuscripts, which form part of our cultural and religious heritage, are not only significant in terms of content but are also considered valuable as artistic and historical artifacts. A meticulous examination of these manuscripts can provide deeper insights into the history of Quran compilation, transcription, and reading (qirāʾāt), as well as the evolution of these processes over time. In other words, physical and material evidence from the early Islamic centuries—especially Quranic manuscripts—provides valuable information for researchers in areas such as the history of Quranic transcription and reading (qirāʾāt). Such evidence plays a crucial role in critiquing or reinforcing theories in this field and resolving contradictions in certain Islamic historical accounts. In this context, this research analyzes the manuscript of Arabe 1572a-328c, held in the National Library of France and the University of Birmingham Library. This manuscript is considered one of the oldest Quranic manuscripts written in the Hijazi script and contains passages from several Quranic surahs. By examining various codicological aspects such as script, orthography, the readings, and verse numbering (Adal-āy), this research aims to determine the time and place of transcription of the manuscript by analyzing different codicological features, such as script, orthography, readings, and verse numbering, and to identify the canonical reading close to the era of revelation. The findings, along with carbon-14 dating, indicate that the transcription of this Quranic manuscript dates back to the 1st century AH. While its verse numbering system aligns most closely with the Medinan and Meccan systems, its reading shows the highest similarity to Medinan readers'. Therefore, it can be concluded that this manuscript originally is Medinan, meaning that the features of Medinan codices are more prominently observed in it.
تبلیغات
