شرط مدت در انعقاد عقود با تاکید بر عقد مستمر در فقه و حقوق ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: بحث عقود و قراردادهای مستمر از موضوعات مهمی است؛ که در فقه و حقوق ایران چندان مورد توجه قرار نگرفته است. هدف مقاله حاضر، بررسی شرط مدت در انعقاد عقود با تأکید بر عقد مستمر در فقه و حقوق ایران است. مواد و روش ها: مقاله حاضر توصیفی تحلیلی است. مواد و داده ها نیز کیفی است و از فیش برداری در گردآوری مطالب و داده ها استفاده شده است. ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد که قرارداهای مستمر در فقه هرچند شاید به این عنوان مطرح نشده باشند؛ اما از نظر مصادیق مخصوصاً در عقود معین کاملاً قابل انطباق با فقه بوده، آثار و احکام آنها از نظر مبانی و ضابطه های فقهی قابل قبول هستند. در عقود موقت با عدم تعیین مدت، عقد باطل می شود. و در عقود دائم تعیین یا عدم تعیین مدت، تأثیری در صحت یا بطلان آن ندارد. نتیجه: عامل زمان دارای اهمیت اساسی است؛ به گونه ای ک ه در بعضی از عقود عدم درج زمان و در برخی دیگر درج زمان، می تواند موجب بطلان عقد باشد. در قراردادهای عقود دائم در عقد ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد. اگر برای خیار شرط مدت معین نشده باشد هم شرط خیار و هم بیع باطل است. نتیجه این است که تعیین مدت برای خیار شرط امری لازم و فقدانان موجب بطلان است.Term Condition in Concluding Contracts With Emphasis on Continuous Contract in Iranian jurisprudence and Law
Background and Purpose: The discussion of continuous contracts is one of the important issues that has not been paid much attention in Iranian jurisprudence and law. Materials and Methods: This article is descriptive and analytical. Materials and data are also qualitative and data collection was used in collecting materials and data. Ethical Considerations: In this article, the originality of the texts, honesty and trustworthiness are observed. Findings: The findings showed that continuous contracts in jurisprudence, although they may not have been proposed as such, but in terms of examples, especially in certain contracts, they are completely compatible with jurisprudence, and their works and rulings are acceptable in terms of the principles and rules of jurisprudence. In temporary contracts, if the term is not specified, the contract is void. And in permanent contracts, specifying or not specifying a term does not affect its validity or invalidity. Conclusion: the time factor is of fundamental importance; In such a way that in some contracts, not including the time and in others, including the time, can cause the contract to be invalid. In the contracts of permanent contracts, it may be stipulated in the contract that within a certain period, the seller or the customer or both or a foreign person has the right to terminate the transaction.
تبلیغات
