نگاهی به رابطه فرهنگ و اقتصاد در دوره پهلوی دوم
آرشیو
چکیده
جامعه ای به توسعه پایدار دست پیدا خواهد کرد که بتواند توازن مناسبی بین چهار بخش اقتصاد، اجتماع، فرهنگ و سیاست برقرار کند. این توازن به معنای رشد هم زمان و روابط دو سویه بین هر رکن می باشد. ایران در دوره پهلوی دوم یک فرصتی طلایی برای رسیدن به توسعه اقتصادی داشت. در این زمان شاخص رشد اقتصادی ایران ۳۸۹ درصد افزایش یافت و تولید ناخالص نیز از ۴ میلیارد دلار در سال ۱۹۷۷ به ۵۱ میلیارد دلار رسید، اما این درآمد نه توسعه اقتصادی به دنبال داشت نه موجب توسعه در سایر بخش های مهم از جمله فرهنگ شد. از اینرو این پژوهش به بررسی رابطه فرهنگ و اقتصاد در دوره پهلوی دوم به روش کیفی-توصیفی می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد آنچه در جامعه ایران آن دوره در حال روی دادن بود، اقتدار اقتصاد بر فرهنگ بود. اقتصاد چنان تسلط مادی و معنوی بر فرهنگ داشت که بسیاری از مناسبات اخلاقی را در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی از بین برده و یا کمرنگ کرده بود.A look at the relationship between culture and economy in the second Pahlavi period
A society will achieve sustainable development that can establish a proper balance between the four sectors of economy, society, culture and politics. This balance means simultaneous growth and two-way relations between each pillar. During Pahlavi II's time, we had a golden opportunity to achieve economic development. At this time, Iran's economic growth index increased by 389% and the gross domestic product reached 51 billion dollars from 4 billion dollars in 1977, but this income was not followed by economic development. It did not cause development in other important sectors including culturebecame. Therefore, this research examines the relationship between culture and economy in the second Pahlavi period using a qualitative-descriptive method. The results of the research show that what was passing in Iranian society at that time was the power of economy over culture. Economy had such a material and spiritual dominance over culture that it destroyed or weakened many moral relationships in social, economic, cultural and religious fields.
تبلیغات
