اندیشه آگاه

تعلیم و تربیت انسان تدریجی و مراحل آن و متناسب با رشد قوای مادی و معنوی است. از این رو تعلیم و تربیت بویژه دوران کودکی در اسلام جایگاه ویژه ای داشته. چه رشد و جهت گیری استعداد های انسانی از دوره کودکی شروع می شود. این نوشتار به روش تحلیلی- توصیفی و کتابخانه ای با هدف تحلیل سندی و محتوایی حدیث «العلم فی الصغر»، به بیان ساختار کلی تعلیم و تربیت اسلامی پرداخته و حدیث را با آن مقایسه وبه رفع تعارض ظاهری با دیگر روایات تعلیم و تربیت کودکان پرداخته است. و ضمن جبران ضعف سندی این حدیث بیان می دارد مهم ترین مرحله ی تعلیم و تربیت دوران کودکی است. زیرا شخصیت و هنجارهای اخلاقی، قضاوت ها و انگیزهای عمل بوسیله الگوهای محیطی اطراف و.. شکل می گیرد و به دلیل آنکه کودک با عهد فطری خویش فاصله نگرفته است می توان شخصیت کودک را بر اساس توحید سامان داد و علاوه بر ثبات شخصیت کودک موجب شکوفا شدن استعداد های مادی و معنوی در جهت اهداف توحیدی شد. این شخصیت همانند نقش بر روی حجر با گذر زمان ثبات می یابد. در نتیجه محتوای حدیث «العلم فی الصغر» همراستا با مجموعه ی احادیث تعلیم و تربیت کودکان است.