مدیریت سازمان های ورزشی

هدف این پژوهش شناسایی پیشران های آینده مدیریت سازمان های ورزشی با رویکرد آینده پژوهی بود. این پژوهش به لحاظ روش شناسی از نوع آمیخته (کیفی و کمی) و طرح آن از نوع همزمان بود. در بخش کیفی راهبرد پژوهش پویش محیطی و در بخش کمی آینده پژوهی روش تحلیل آثار متقابل بود. جامعه آماری این پژوهش خبرگان و مرور منابع بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند و به ترتیب بر مبنای اشباع نظری و منابع ثانویه با 17 نفر از خبرگان سازمان های ورزشی که شامل اساتید دانشگاه، مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و روسای فدارسیون های ورزشی بودند مصاحبه انجام شد و به موازات آن 9 سند مرتبط با مدیریت سازمان ها که محتوای آینده نگاری داشتند استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و چک لیست و در بخش کمی پرسشنامه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش مرور منابع از روش نظام مند، در بخش تحلیل مصاحبه از روش کدگذاری و در بخش آینده پژوهی از روش تحلیل ساختاری با کمک نرم افزار می ک مک استفاده شد. یافته ها نشان داد آینده مدیریت سازمان های ورزشی متأثر از 36 عامل می باشد و از بین آن ها 7 نیروی پیشران به نام های سازمان های چندوجهی، تیم سازی، تفکر سیستمی، تصمیم گیری سریع،منعطف و پویا، تقسیم کار جدید با الگوی جدید مدیریتی، تغییر چینش سنتی سازمان های ورزشی و مهارت کار گروهی در ابعاد فراسازمانی پیشران های سازنده بدیل های احتمالی آینده مدیریت سازمان های ورزشی می باشند.