رویکرد امتیاز بازار نوظهور

در نوشتار حاضر، قصد داریم با استفاده از رویکرد امتیاز بازار نوظهور، رتبه اعتباری 47 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را طی سال های 1388 تا 1392 تعیین کنیم. این رویکرد، نسخه ارتقا یافته مدل مشهور امتیازZ (آلتمن[1]، 1968) محسوب می شود. برخلاف مدل اولیه امتیاز Z، از رویکرد امتیاز بازار نوظهور می توان برای رتبه بندی اعتباری انواع شرکت ها، اعم از تولیدی، غیرتولیدی، سهامی خاص و سهامی عام در بازارهای توسعه یافته یا نوظهور استفاده کرد. رویکرد امتیاز بازار نوظهور، ویژگی های اعتباری شرکت های فعال در بازارهای نوظهور را لحاظ کرده است و ابزار مناسبی برای محاسبه رتبه اعتباری آنها خواهد بود. رویکرد مزبور، با تلفیق نتایج تحلیل اعتباری بنیادی و معیارهای دقیق، به یک رتبه تعدیل شده دست می یابد، سپس آن را با مقادیر محاسبه شده ازسوی بازار و مؤسسات رتبه بندی اعتباری مقایسه می کند. طبق بررسی های انجام شده و با استناد به اطلاعات مالی شرکت های مشمول ماده 141 اصلاحیه قانون تجارت، مشاهده شد که در طول دوره زمانی پژوهش، رویکرد مذکور، به طور متوسط، درماندگی مالی بیش از 96 درصد شرکت های ایرانی را با موفقیت پیش بینی کرده است. نتایج پژوهش پیش رو نشان داد که برخی از شرکت های منتخب، در منطقه تردید و یا درماندگی مالی قرار دارند و این موضوع می تواند توجه سرمایه-گذاران و اعتباردهندگان را به خود جلب کند.