سالن والیبال

هدف: نظر به این که امنیت برگزاری مسابقات والیبال از اهمیت بالایی برخوردار است، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی ارتقای امنیت سالن های والیبال ایران انجام شده است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی اکتشافی بود که تعداد 115 نفر از مدیران و دست اندرکاران سالن های والیبال ایران، رؤسا و کارشناسان هیئت های والیبال استان ها و نیز اساتید متخصص در زمینه اماکن و رویدادهای ورزشی و خشونت و پرخاشگری به پرسشنامه ی تعدیل یافته امنیت ورزشگاه (فرجی، 1393) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده روش های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی امنیت سالن های والیبال ایران حول چهار محور اصلی شامل مدیریت و برنامه ریزی مسابقه، حفاظت فیزیکی ورزشگاه، زیرساختار و پرسنل و کارکنان به ترتیب با بارهای عاملی 94/0، 84/0، 84/0 و 83/0 قرار می گیرد. همچنین عامل فرعی فناوری بیشترین بار عاملی (89/0) را برای زیرساختار ، عامل فرعی کنترل مواد سمی و شیمیایی ورزشگاه بیشترین بار عاملی (91/0) را برای حفاظت فیزیکی، عامل فرعی آموزش و تمرین بیشترین بار عاملی (85/0) را برای پرسنل و کارکنان و در نهایت عامل فرعی مدیریت ریسک و بحران بیشترین بار عاملی (87/0) را برای مدیریت و برنامه ریزی مسابقه داشت.  نتیجه گیری: بر اساس نتایج باید بیان کرد که توسعه امنیت سالن های والیبال کشور در گرو مدیریت و برنامه ریزی صحیح قرار دارد. به همین دلیل توجه بر مفاهیم عملیاتی مدیریت بحران، مدیریت ارتباطات و تعاملات، کیفیت خدمات روز مسابقه و نیز اقدامات فرهنگی از الزامات مؤثر در حوزه امنیت سالن های والیبال ایران است.