مشارکت های نظری

نظریه پردازی در مدیریت به عنوان یکی از ابزارهای اصلی برای درک و پیش بینی پدیده های مدیریتی شناخته می شود. این مقاله با بررسی اهمیت نظریه ها و چالش های مرتبط با نظریه پردازی، چارچوبی برای مشارکت های نظری در حوزه مدیریت ارائه می دهد. در این مقاله، پنج سطح مشارکت نظری شامل گزارشگران، آزمون کنندگان، تعدیل کنندگان، سازندگان و گسترش دهندگان مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین، هشت اهرم نظریه پردازی شامل سوال تحقیق، روش نظریه پردازی، سطح تحلیل، پدیده مورد مطالعه، مکانیسم های علّی، سازه ها و متغیرها، شرایط مرزی و خروجی ها معرفی شده اند. این مقاله نشان می دهد که چگونه تغییر در هر یک از این اهرم ها می تواند به ایجاد مشارکت های نظری جدید کمک کند. در نهایت، این مقاله به دانشجویان و محققان مدیریت توصیه می کند که به جای تمرکز صرف بر نظریه های موجود، به دنبال کشف پدیده های جدید و ارائه (بحث ها) و توضیحات نوآورانه باشند.