سازمان تأمین اجتماعی استان تهران

امروزه ضرورت ایجاد تغییر و نوآوری و ایجاد انگیزش نوآورانه بر همگان شناخته شده و هیچ مدیری نمی تواند به مدت طولانی نسبت به نوآوری بی توجهی نشان دهد و واقعیت این است که وجود تغییر در سازمان ها اجتناب ناپذیر است و لذا مدیران بایستی شرایط و زمینه های بروز رفتارهای نوآورانه و ایجاد انگیزه های لازم برای آن را فراهم کنند. هدف اصلی این تحقیق بررسی و تعیین پیش نیازهای انگیزشی نوآورانه کارکنان در سازمان تأمین اجتماعی استان تهران می باشد. این پژوهش بر اساس هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر روش از نوع پژوهش های توصیفی-همبستگی، از نوع  کمی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری است. همچنین این پژوهش از شیوه پیمایشی از شاخه مطالعات میدانی محسوب می گردد. بر حسب روش، پژوهش حاضر، پژوهش توصیفی که با رویکرد پیمایشی به روش تهیه پرسشنامه در موضوع پژوهش و تفسیر نتایج توصیفی به منظور دستیابی به هدف های پژوهش انجام می گردد است. این پژوهش همچنین از لحاظ زمانی جزء پژوهش های مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان سازمان تأمین اجتماعی استان تهران بنا به آمار ارائه شده از سوی دفتر آموزش و پژوهش این سازمان به تعداد 360 نفر بود که برای انتخاب نمونه از جدول مورگان استفاده گردید که تعداد نمونه موردنظر برابر 256 نفر به دست آمد. نتایج حاصل از استفاده روش معادلات ساختاری نشان داد که حمایت سازمان از خلاقیت و پرداخت عادلانه بر تناسب فرد - سازمان تأثیرگذار است. تناسب فرد - سازمان نیز بر انگیزش درونی کارکنان و انگیزش شناخته شده کارکنان تأثیرگذار است. همچنین انگیزش درونی و انگیزش شناخته شده کارکنان بر رفتار نوآورانه آنان تأثیرگذار است.