پیاده سازی طرح ها

ضرورت آسیب شناسی طرح ها بسیار لازم و حیاتی است. زیرا با شناخت بهتر دلایل موفقیت یا شکست می توان در ارزیابی و اصلاح شیوه های اجرا و به صورت تبعی در برنامه ریزی ها از این نتایج استفاده نمود. آسیب شناسی موجب شناخت عوامل و رفع موانع برنامه ها و طرح ها خواهد شد که خود موجب افزایش اثربخشی و کارایی دست یابی به اهداف تعیین شده می شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی علل عدم موفقیت پیاده سازی طرح های آمایش سرزمین استان ها، است. روش پژوهش، کیفی بود و با روش فراترکیب و در طی روش هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو(2007)، به ترکیب داده های از منابع پیشین پرداخته شد. «آمایش سرزمین» کلیدواژه ی جستجو در عنوان، چکیده و متن اصلی منابع مرتبط در پایگاه های اطلاعاتی بود. با بررسی و دسته بندی کدهای توصیفی حاصل از متون مقالات23 منبع انتخاب شده، 37 مقوله فرعی را شناسایی و با توجه به شباهت و قرابت معنایی آنها، در 6 مقوله اصلی شامل: فقدان حکمروایی شایسته، نبود سیستم پشتیبان تصمیم گیری و سیستم خبره، عدم موفقیت اندیشه ها، عدم استقرار طرح آمایش سرزمین، عدم تدوین خط مشی و سیاست گذاری و نبود طرح و برنامه ریزی صحیح دسته بندی نموده است. مهمترین علل شناسایی شده، حکمروایی شایسته بود که به صورت تبعی بر همه ی عوامل دیگر تاثیر صریح و ضمنی خواهد داشت. با این نتیجه، ضرورت بازنگری در تعریف حمکروایی و شناسایی معیارهای شایسته آن با رویرد توسعه و آینده نگرانه، در سازمان های دولتی، می تواند به موفقیت پیاده سازی طرح آمایش سرزمین کمک نمایید.