احمد گرگانی فیروزجاه

ضرورت آسیب شناسی طرح ها بسیار لازم و حیاتی است. زیرا با شناخت بهتر دلایل موفقیت یا شکست می توان در ارزیابی و اصلاح شیوه های اجرا و به صورت تبعی در برنامه ریزی ها از این نتایج استفاده نمود. آسیب شناسی موجب شناخت عوامل و رفع موانع برنامه ها و طرح ها خواهد شد که خود موجب افزایش اثربخشی و کارایی دست یابی به اهداف تعیین شده می شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی علل عدم موفقیت پیاده سازی طرح های آمایش سرزمین استان ها، است. روش پژوهش، کیفی بود و با روش فراترکیب و در طی روش هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو(2007)، به ترکیب داده های از منابع پیشین پرداخته شد. «آمایش سرزمین» کلیدواژه ی جستجو در عنوان، چکیده و متن اصلی منابع مرتبط در پایگاه های اطلاعاتی بود. با بررسی و دسته بندی کدهای توصیفی حاصل از متون مقالات23 منبع انتخاب شده، 37 مقوله فرعی را شناسایی و با توجه به شباهت و قرابت معنایی آنها، در 6 مقوله اصلی شامل: فقدان حکمروایی شایسته، نبود سیستم پشتیبان تصمیم گیری و سیستم خبره، عدم موفقیت اندیشه ها، عدم استقرار طرح آمایش سرزمین، عدم تدوین خط مشی و سیاست گذاری و نبود طرح و برنامه ریزی صحیح دسته بندی نموده است. مهمترین علل شناسایی شده، حکمروایی شایسته بود که به صورت تبعی بر همه ی عوامل دیگر تاثیر صریح و ضمنی خواهد داشت. با این نتیجه، ضرورت بازنگری در تعریف حمکروایی و شناسایی معیارهای شایسته آن با رویرد توسعه و آینده نگرانه، در سازمان های دولتی، می تواند به موفقیت پیاده سازی طرح آمایش سرزمین کمک نمایید.

یادگیری سازمانی مهمترین سرمایه برای تسهیل توسعه سرمایه انسانی و نیز مدیریت استعداد محسوب م یشود. هدف پژوهش؛ بررسی تأثیر یادگیری سازمانی بر توسعه سرمایه انسانی با نقش میانجی مدیریت استعداد کارکنان دانشگاه تبریز است. این پژوهش براساس نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی می باشد. همچنین مطالعه حاضر از لحاظ دسته بندی پژوهش های توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر هدف کاربردی به شمار می آید. جامعه آماری تحقیق حاضر کارکنان دانشگاه تبریز می باشد. برای تعیین حجم نمونه آماری از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است که حجم نمونه برابر با 138 نفر برآورد گردید. روش گردآوری اطلاعات دراین تحقیق به دو صورت تلفیقی از دو روش کتابخانه ای ومیدانی استفاده شده است که با استفاده از 3 پرسشنامه یادگیری سازمانی (عزیزی؛ 1393)، پرسشنامه توسعه منابع انسانی شای و همکاران (2004) و مدیریت استعداد احمدی و همکاران (1391) است. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار PLS تحلیل شدند. نتایج نشان داد یادگیری سازمانی بر توسعه سرمایه انسانی با نقش میانجی مدیریت استعداد کارکنان دانشگاه تبریز سازمانی تأثیر مستقیم داشته و مدیریت استعداد در رابطه بین یادگیری سازمانی و توسعه سرمایه انسانی نقش میانجی معناداری دارد.