فرآیند عملکرد تیمی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی الگوهای ذهنی فرآیند عملکرد تیمی در بازیکنان لیگ دسته اول فوتبال ایران انجام گرفت. این پژوهش با دیدمان تلفیقی (کیفی-کمی) و با استفاده از روش شناسی کیو انجام شد. تالار گفتمان پژوهش را 18 نفر (6 نفر از اساتید صاحبنظر رشته مدیریت ورزشی، 6 نفر از مربیان با سابقه و 6 نفر از بازیکنان موفق و با تحصیلات لیسانس و بالاتر) تشکیل دادند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش شامل بازیکنان تیم های لیگ دسته اول فوتبال کشور بودند که تعداد 21 نفر به صورت قضاوتی هدفمند و بر اساس سابقه بازی آن ها انتخاب گردیدند. بر اساس مصاحبه های انجام شده و مرور ادبیات تحقیق، 36 گزاره کیو استخراج و در قالب یک پرسشنامه متشکل از 36 کارت و یک نمودار کیو در اختیار بازیکنان مورد مطالعه قرار گرفت که میزان موافقت یا مخالفت خود را با آن ها مشخص نمایند. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی نوع کیو ذهنیت مشارکت کنندگان در 5 عامل : انگیزش تیمی، کیفیت تیمی، یادگیری تیمی، مهارت تیمی و تصمیم گیری تیمی به عنوان شاخصه های ارزیابی فرآیند عملکرد تیمی دسته بندی گردید که این الگوها در مجموع 28/62 درصد واریانس کل را تبیین می کنند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر به مدیران سیستم ورزش کشور پیشنهاد می شود جهت ارزیابی عملکرد مربیان و تیم های ورزشی علاوه بر رده بندی پایان فصل و اهداف نتیجه ای دیگر شاخصه های فرآیند عملکردی مانند الگوهای شناسایی شده این پژوهش را نیز در نظر داشته باشند.

هدف پژوهش حاضر طراحی مدل ارتباطی اعتماد به مربی و ابعاد فرایند عملکرد تیمی در لیگ دسته اول باشگاه های فوتبال ایران بود. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است که به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه بازیکنان لیگ دسته اول فوتبال ایران در سال 1395 بودند (450 = N)؛ که به صورت نمونه گیری در دسترس 200 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد اعتماد به رهبری سندجایا و پکرتی (2010) و همچنین پرسشنامه محقق ساخته عملکرد تیمی، استفاده شد. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ بهره گیری شد که این ضریب برای پرسشنامه های اعتماد به مربی و عملکرد تیمی به ترتیب 84/0 و 94/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری) استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیر اعتماد به مربی بر عملکرد تیمی با ضریب تأثیر (73/0) تأثیر مستقیم و معناداری دارد. یافته های پژوهش بیانگر اهمیت نقش متغیر اعتماد به مربی بر عملکرد تیمی است، بنابراین باید شرایطی را به وجود آورد که اعتماد به صورت رابطه مثبت و معقول بین ورزشکاران و مربی ایجاد شود.