فارسی-یهودی متقدم

در بخش نخست نوشتگان ۷، کوشیده شده تا اصل درست  eskār-، فعل غیرشخصی «خواستن»، در گویش اردکانی و گویش جزیره خارگ معلوم شود. در ادامه، سعی کرده ایم تا صورت «گوشاسپ» را (به معنای «خواب؛ رویا») و نیز «آثر» را توجیه کنیم. در بخش سوم، نمونه هایی از کاربرد یک ساخت زبانی نقل شده که تاکنون آن را اغلب از خصائص زبان شعری سعدی دانسته اند. با این شواهد، نگارنده نشان می دهد که این ساخت نه به سعدی و نه به زبان شعر منحصر بوده و نه به فارسی ناحیه سعدی. سپس، به یک ویژگی املایی نادر خطّ فارسی و در بخش سپسین به یادداشتی از شلومو دوگوتاین درباره متن فارسی-یهودی متقدّمِ محضر اهواز اشاره کرده ایم که تاکنون بدان توجّه نشده است. بخش پایانی برگردان خلاصه گونه ای است از برخی بخش های مربوط به چند لغت آرامی تبار در فارسی قدیم در ضمن مدخل «لوترائی» دانشنامه ایرانیکا.  

در شماره یازدهم سلسله مقالات «نوشتگان»، نخست شواهدی از یک نسخه کهن قرآن مترجَم و ترجمه-تفسیری قدیم از کتاب حزقیال به خطّ عبری و نیز از آثار زرتشتی فارسی نو نقل کرده ایم که نشان می دهد wičārdan فارسی میانه در معنای اصل آن یعنی «جدا کردن» به فارسی نو رسیده است امّا در فرهنگ ها ضبط نشده شده است. درباره تحوّلات معنایی این فعل و تبدیل هایی آوایی صورت های نقل شده نیز توضیح داده شده است. بخش دیگر مربوط است به صفت / ضمیر اشاره im و بازمانده های نامعمول آن در نوشته های قدیم و توضیحی درباره بقایای آن در زبان های ایرانی نو.