همگرایی توسعه

هدف از این پژوهش، ارائه و آزمون مدل همگراسازی منطقه ای و همسوسازی فرابخشی توسعه ورزش به صورت مطالعه موردی برای حوزه ورزش همگانی و قهرمانی در استان های حاشیه دریای خزر بود. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی، از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا پیمایشی است. جامعه آماری شامل مدیران و کارشناسان اجرایی مدیریت و توسعه ورزش در استان های گیلان، مازندران و گلستان بود. نمونه آماری 143 نفر برآورد و به روش هدفمند و قابل دسترس نمونه گیری شد. ابزار پژوهش پرسشنامه مستخرج از مرحله کیفی نظام مند بود. روایی ابزار در دو بخش؛ روایی محتوایی (با نظر 11 متخصص) و روایی سازه (شاخص های برازش مدل) به همراه پایایی (آلفای کرونباخ و ترکیبی) تأیید گردید. چارچوب مفهومی شامل 4 سطح، 9 منظر، 36 بُعد و 86 مؤلفه کلیدی بود. نتایج مدلسازی در نرم افزار پی ال اس وایی سازه (مطلوب بودن شاخص های برازش) و روابط متغیرهای مدل (معنی داری روابط بین متغیرها) را مورد تأیید قرار داد. براساس نتایج روابط تعریف شده در مدل به ترتیب شامل سطوح؛ ظرفیت محیطی، راهبری سیستم توسعه، همگرایی ورزش همگانی و قهرمانی و کارکردهای همگرایی توسعه است. بر اساس نتایج به سازمان های متولی توسعه ورزش در استان های شمال کشور پیشنهاد می شود با توجه به اکوسیستم مشترک و مشابه سه استان، راهبرد همگرایی بین استانی و منطقه ای در توسعه ورزش همگانی و قهرمانی را در اولویت قرار دهند و از الگوهای علمی مانند نتایج این پژوهش استفاده نمایند.

هدف پژوهش تدوین چارچوب مفهومی برای توسعه دوچرخه سواری ایران بود. روش تحقیق از نوع کیفی (اکتشافی نظام مند) بود. جامعه آماری شامل صاحب نظران علمی و اجرایی مرتبط با موضوع پژوهش بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت براساس اشباع نظری برآورد و به صورت هدفمند نمونه گیری شد (13 نفر). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند و مصاحبه نیمه ساختارمند شده بود. روایی ابزار براساس اعتبار علمی و حقوقی نمونه (افراد و اسناد) و میزان توافق بین مصححان کدگذاری و تایید گردید. روش تحلیل شامل کدگذاری چند مرحله ای بود. نتایج نشان داد که توزیع عوامل شناسایی شده (64 مورد) برای حوزه های دوچرخه سواری شامل: دوچرخه سواری عمومی (15 مورد)، دوچرخه سواری تفریحی (13 مورد)، دوچرخه سواری ورزشی (15 مورد) و مشترک سه حوزه (21 مورد) است. همچنین توزیع این عوامل برای ابعاد تحلیل همسوسازی نیز شامل؛ محورهای همسوسازی (13 مورد)، ظرفیت های همسوسازی (10 مورد)، چالش های همسوسازی (14 مورد)، راهبردهای همسوسازی (13 مورد) و پیامدهای همسوسازی (14 مورد) بود. براساس چارچوب می توان گفت که مدل پژوهش از اعتبار آماری و مفهومی مناسبی برای تحلیل راهبردی توسعه دوچرخه سواری برخوردار است. براساس محتوای مدل، توسعه دوچرخه سواری از یک الگوی سیستمی پیروی می کند و عوامل کلیدی و راهبردی آن تشکیل حلقه های علی معلولی به صورت افقی و عمودی در مدل می دهند که مدیران باید در برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی آن را مبنا قرار دهند..