انحراف استاندارد

در کشور ایران با توجه به شرایط بیابانی همواره وجود کانون های گردوغبار موجب آلودگی هوا و کاهش کیفیت زندگی ساکنین در مجاور این کانون ها شده است. در سال های اخیر در خصوص برخی از کانون ها ابهاماتی در خصوص افزایش شدت تولید گردوغبار به وجود آمده است. در این پژوهش با استفاده از محصول عمق اپتیکی سنجنده MODIS که غلظت گردوغبار معلق در اتمسفر را نشان می دهد و براساس فراوانی و میانگین های سالانه، موقعیت کانون های گردوغبار در داخل کشور شناسایی شد و سپس روند تغییرات زمانی هر یک از کانو ن ها به تفکیک مورد بررسی قرار گرفت.براساس نتایج به دست آمده از میانگین فراوانی های سالانه گردوغبار در سه دوره مطالعاتی 2000-2006، 2007-2012 و 2013-2018 در سطح کشور ایران حدود 33 کانون گردوغبار شناسایی شد که با در نظر گرفتن کانون های مجاور هم روند تغییرات 24 کانون مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج حدود نیمی از مساحت مناطق بدون گردوغبار به مناطق دارای گردوغبار با فراوانی های مختلف و همچنین حدود نیمی از مساحت کانون های با فراوانی خیلی زیاد نیز به سایر کانون های با شدت کمتر تبدیل شده اند. همچنین بیشترین نوسانات در شدت گردوغبار در منطقه سیستان، جازموریان، جنوب شرق سمنان، آذربایجان شرقی، زنجان و استان خوزستان صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد علی رغم وضعیت اقلیمی نسبتا یکسان، روند تغییرات در این کانون ها از الگوی مشابهی تبعیت نمی کند و روند تغییرات غبارخیزی در کانو های داخلی کشور تحت تاثیر عوامل پیچیده انسانی و غیر انسانی متغیر می-باشد. با استفاده از نتایج این تحقیق این امکان فراهم می گردد اطلاعات نسبتا جامعی از روند تغییرات کانون های داخلی فراهم آید و وضعیت غبارخیزی کانون ها در آینده قابل پیش بینی گردد.

هدف پژوهش حاضر جست وجو در مبانی نظری و عملی آزمون فرضیه، خطاهای تجربی و تصمیم گیری آماری، راه های کاهش این خطاها، تأکید بر تفاوت بین معناداری آماری با ارزشمندی یافته ها و اهمیت برآورد پارامترهای جامعه بود. نتایج نشان داد که استنباط های آماری ممکن است با خطاهای تصمیم گیری آماری نوع اول، آلفا، و نوع دوم، بتا، و اشتباهات تجربی همراه شوند. احتمال خطاهای نوع اول و دوم را پژوهشگر تعیین می کند، ولی اشتباهات تجربی، ریشه های انسانی، محیطی و روشی دارند و مقدار آن از طریق انحراف استاندارد معلوم می شود. از مقایسه عدد پی مربوط به آماره و عدد آلفا معناداری آماره معلوم می شود. ارزشمندی آماره از طریق مقدار واریانس های مشترک بین متغیرها ارزشیابی می شود. بروز خطای نوع اول جامعه را از اطلاعات مفید محروم می سازد، ولی بروز خطای نوع دوم اطلاعات غیرمفید را در ادبیات جاری می کند. اشتباهات تجربی شایان ملاحظه نیز، که می تواند کل اعتبار یافته ها را کاهش دهد، از طریق مقدار انحراف نشان داده می شود. ارائه ندادن برآورد پارامترهای جامعه نیز وضعیت متغیر مورد نظر را در جامعه مبهم می گذارد. پژوهش حاضر تلاشی است به منظور ارائه پیشنهادهایی برای کاهش اشتباهات در تفسیر و نتیجه گیری از پژوهش های تجربی، بالا بردن ارزشمندی یافته های تجربی و برآورد پارامترهای جامعه.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، جستجو در مبانی نظری آزمون فرضیه های آماری و نگاهی به مفاهیم منطقی و فلسفی و همچنین نتایج عملی این رویکرد علمی در تولید دانش نو بوده است.روش شناسی: بدین منظور، بدنه ادبیات علمی موجود در مبانی، راهکارها و کاربردها، و فنون محاسباتی آزمون فرضیه برای دسترسی به رابطه های علّت و معلولی و همبستگی بررسی شده اند. در پایان، استنتاج های منطقی و فلسفی که عمدتاً برداشت های نویسنده از آن ها به کمک حدود چهل سال تدریس و تجربه در این وادی بوده، بیان شده است.یافته ها: نتایج نشان داد که استنباط های آماری همیشه سه نوع اشتباه را دربردارد: اشتباه نوع اول، اشتباه نوع دوم و سایر اشتباهاتی که در فرایند مطالعه ممکن است برای محقّق اتفاق بیفتد (انحراف استاندارد یا معیار). یافته های آمار استنباطی هنگامی ارزشمندند که کمترین میزان اشتباه و خطا را داشته باشند. برای رسیدن به این هدف، میزان احتمال اشتباه نوع اول را پژوهشگر کنترل می کند، همچنین اشتباه نوع دوم، با افزایش شدت متغیر مستقل، افزایش تعداد آزمودنی و استفاده از روش ها یا آمار پارامتری به جای غیرپارامتری کنترل می شود. نهایتاً، برای کاهش اشتباه یا انحراف استاندارد راه های مختلفی در علوم آمار و روش های پژوهش وجود دارند. قابل توجّه است که خطاهای تصمیم گیری های آماری نوع اول و دوم با یکدیگر رابطه معکوسی دارند، از این رو هر کدام به بهای افزایش دیگری کاهش پیدا می کند. ضمناً از دیدگاه کاربردی، اشتباه نوع اول یافته های بدون فایده و اثر را به جامعه توصیه می کند، درحالی که اشتباه نوع دوم جامعه را از اطلاعات مفید و اثربخش محروم می سازد.نتیجه گیری: قطعاً با اشتباهات پژوهشگر، جامعه از هر دو سو دچار خسارت می شود. انتخاب پژوهشگر بین دو نوع اشتباه اول را میزان اهمیت کاربرد نتیجه تعیین می کند.