محمد کابلی

این پژوهش به شناسایی شاخص های مکانی مناسب برای فعالیت های تفرجی در جنگل های مانگرو خلیج نایبند پرداخته و بر لزوم توسعه طبیعت گردی با رعایت اصول پایداری و ظرفیت های زیستی منطقه تأکید دارد. پس از شناسایی فعالیت های تفرجی موردتقاضا در منطقه، این فعالیت ها مطابق با شاخص های مکانی بررسی شده است. بدین ترتیب، هر فعالیت تفرجی در دامنه ای از شایستگی شاخص های تعریف شده، مطابق رابطه خطی ترکیب شاخص های مکانی، پهنه بندی شده است. در ادامه، هریک از فعالیت های تفرجی موردتقاضا در منطقه روی هم گذاری و تلفیق شده و نقشه نهایی از اجتماع پهنه های مناسب تفرجی به دست آمده است. ازآنجاکه محدوده پژوهش جزو مناطق تحت حفاظت است، نقشه نهایی تلفیق فعالیت های تفرجی در این منطقه با در نظر گرفتن موقعیت زون های حفاظتی (زون های یک و دو) تهیه شده و فعالیت های تفرجی منطبق با لکه های حفاظتی از نقشه نهایی حذف شده است. بر این اساس، پهنه مناسب برای فعالیت قایقرانی کف شیشه ای، به علت حضور در زون های حفاظتی، قابلیت توسعه در منطقه را نداشت و از پهنه نهایی حذف شد. درنهایت، فعالیت ها به پنج گروه (یک فعالیت تا پنج فعالیت) تقسیم شد. با توجه به نتایج به دست آمده، بیشترین مساحت تا کمترین مساحت مناسب در منطقه پژوهشی به ترتیب مربوط به پیاده روی و جنگل گردی (۳۶/۶۰۴ هکتار)، تماشای حیات وحش (۸۲/۵۴۸ هکتار)، عکاسی در جنگل مانگرو (۱۰/۳۱۱ هکتار)، غواصی سطحی (۱۳/۹۲ هکتار)، آلاچیق متحرک (۶۶/۷۹ هکتار)، کایاک سواری (۷۱/۳۷ هکتار)، پیک نیک (استراحت نیم روزه) در جنگل های مانگرو (۳۷/۳۲ هکتار)، اردو زدن و اقامت شبانه در جنگل های مانگرو (۳۷/۳۲ هکتار) و بازدید از روستاهای حاشیه جنگل های مانگرو (۱۱/۲۳ هکتار) است.