مریم امیدی چنجه

با توجه به اینکه امروزه بخشی از زندگی روزمره شهروندان، صرف اوقات فراغت می شود، توجه به زیرساخت ها و امکانات مناسب جهت گذران این زمان ها، برای تمامی طیف ها و اقشار جامعه، لازم و ضروری است. ازاین رو مناسب سازی فضاها به ویژه فضاهای فراغتی به عنوان جزء جدایی ناپذیر زندگی روزمره برای افراد دارای محدودیت، نمود تأمین عدالت و ایمنی اجتماعی در فضای شهری است. هدف تحقیق حاضر بررسی وضعیت مناسب سازی فضای شهری و شناسایی عوامل مؤثر در نحوه گذران اوقات فراغت در شهر رشت است. تحقیق حاضر ازنظر نوع، کاربردی و ازنظر ماهیت، توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق شامل افراد نابینا و کم بینا تحت پوشش بهزیستی شهر رشت است. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که مقدار حجم نمونه 310 نفر تعیین شد. جهت تحلیل داده ها از روش های تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج نشان داد، در بین ابعاد گذران اوقات فراغت، بعد اجتماعی-اقتصادی نسبت به سایر ابعاد میانگین بهتری داشته و علی رغم اقداماتی که در زمینه مناسب سازی فضای شهری جهت حضور افراد نابینا و کم بینا شهر رشت صورت گرفته، همچنان شرایط کالبدی، مدیریتی، اجتماعی-اقتصادی و مبلمان شهری کنونی قادر به رفع نیازهای این افراد نیست. بنابراین برای مشارکت افراد دارای آسیب بینایی در اجتماع و استقلال فردی آنان، نیاز به برنامه ریزی بر اساس ضوابط و استانداردها برای مناسب سازی فضاهای شهری می باشد.